İsmâ’îl Na’îm Efendi’nin şiirlerini ihtiva eden eseri. Dîvân sırasıyla na’t, kaside, tarih, murabba, kıt’a, müseddes ve beyitlerden oluşmaktadır. Eserin tek nüshasında metnin 7b varağında besmele ile gazel bölümüne geçilerek 61 adet gazele yer verilir. Gazeller “kaf” harfi kafiyesinde son bulur.

Şairden söz eden bütün kaynaklar mürettep divanının olduğu konusunda birleşmişlerdir. Biyografi yazarlarından Safâyî (ö. 1138/1725) Na’îm’in Dîvân’ını “belâgat-unvân”; Şeyhî Mehmed Efendi (ö. 1144/1731) ise “mükemmel” olarak nitelemiştir (Üstüner 2013: 3). Na’îm’in üslubu Sebk-i Hindî üslubuyla uyum içerisindedir. 

Eserin eksik bir nüshasının İstanbul Araştırmaları Enstitüsü ŞR 41 numarada kayıtlı olduğu tespit edilmiştir. Toplam 20 varaktan oluşan Dîvân’ın 1170/1757 tarihinde istinsah edildiği düşünülmektedir. Na’îm’in şiirleri üzerine Fatma Büyükkarcı Yılmaz bir makale yayımlamıştır (Yılmaz 2015). Şairin Dîvân’ı yine Fatma Büyükkarcı Yılmaz tarafından yayına hazırlanmaktadır.

Şairin biyografisi için bk. “Na’îm, İsmâ’îl Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/naim-ismail-efendi