Kâmî mahlasını kullanan Edirneli Mehmed Kâmî Efendi'nin (d. 1059/1649-50 - ö. 10 Zilkade 1136/22 Temmuz 1724) şiirlerini topladığı eseri. Dîvân bir besmele beytinin ardından üç adet na‘t ile başlamaktadır. Bununla birlikte III. Ahmed’in (salt. 1115-1703/1143-1730, ö. 1149/1736) damadı Nevşehirli Damat İbrahim Paşa (ö. 1143/1730) için altı, Şeyhülislâm Feyzullah Efendi (1110/1698) ile III. Ahmed’in diğer bir damadı Damat Ali Paşa (ö. 1128/1716) için üç, Kaptan Mustafa Paşa (ö. 1143/1730) için iki (biri Çağataycadır) ve Hz. Hüseyin (ö. 61/680), Abdülkadir-i Geylânî (ö. 561/1165-66), tarikat-i Gülşeniyye, III. Ahmed’in (ö. 1149/1736) tuğrası, Kemerler mekânının vasfı, III. Ahmed’in sadrazamlarından Baltacı Mehmed Paşa (ö. 1124/1712), Şeyhülislâm Abdullah Efendi (ö. 1156/1743) ve Damat İbrahim Paşa’nın kethüdası Mehmed Ağa için bir kaside olmak üzere toplam 25 kaside bulunmaktadır. Bunun dışında birisi sıhhat-nâme, ikisi tahmis, ikisi terci-bend, ikisi terkib-bend, biri murabba, biri tardiyye, biri müseddes olmak üzere 9 musammat, ikisi uzun (Behcetü’l-Feyhâ, Firûz-nâme), üçü kısa, biri muamma olarak yazılmış 6 mesnevi, biri sıhhat-nâme, biri tebrik-i Ramazan, biri Safî’nin Nasihat-nâme’sine takriz olarak kaleme alınmış, sekizi Farsça olmak üzere 227 gazel, 79’u tarih manzumesi (birer adet Arapça ve Farsça) olmak üzere 99 kıta, 1 rübai, müfret, kıta ve mesnevi nazım şekilleriyle yazılmış 29 muamma, gazel, kıta ve mesnevi nazım şekilleriyle yazılmış ikisi Farsça olmak üzere 17 lügaz, 168 matla (biri Farsça) ve 11 müfret mevcuttur (Erişen 1998: CXCII).

Kâmî, Gülşenî tarikatine intisap ettiği için Dîvân'ında da Gülşenîlik’le ilgili bir kaside ve kıt‘a yazmıştır; ancak onun Mevlevîlik ve Bektaşîlik ile ilgili şiirleri de vardır. Yine de Kâmî’nin şiirlerinin muhtevası ağırlıklı olarak dinî ve tasavvufî değildir, pek çok âşıkâne gazeli de bulunmaktadır. Şairin Fuzûlî’ye, Nâbî’ye, Sâbit’e ve Nef‘î’ye nazireleri vardır. 18. Yüzyılın genel temayüllerine uygun olarak dönemin günlük hayatına ve kendi meslek hayatına dair izler bulunan şiirlerde kullanılan dil genel olarak sade olup yer yer konuşma dili, halk söyleyişleri ve deyimlere yer verilmiştir (Erişen 1998: XXXVIII-CXXX).

Dîvân’ın yurt içi ve yurt dışı kütüphanelerinde 21 yazma nüshası tespit edilmiştir (Erişen 1998: CXXXIII-CLIII). İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi’nde sekiz, Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi ve Süleymaniye Yazma Eser Kütüphanesi’nde üçer, Millî Kütüphane’de ve Millet Yazma Eser Kütüphanesi’nde ikişer, Edirne Selimiye Yazma Eser Kütüphanesi’nde, Uppsala Üniversitesi Kütüphanesi’nde ve Berlin Milli Kütüphane’de birer nüsha mevcuttur. Eser üzerine bir yüksek lisans (Özyılmaz 1994) ve iki doktora tezi (Yıldırım 1995, Erişen 1998) hazırlanmış, doktora tezlerinden biri basılı (Yıldırım 2009) ve diğeri elektronik olarak (Erişen 2010 ve 2017’de ikinci defa) yayımlanmıştır.

Şairin biyografisi için bkz. “Kâmî, Edirneli Mehmed Kâmî Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/kami-edirneli-mehmed-kami-efendi