Kâ'imî Baba lakabıyla da tanınmış olan Hasan Kâ'imı̇î’nin en çok şiirini ihtiva eden eseridir. Eserde şiirler aruz ve hece vezniyle yazılmıştır. Klasik gazellere göre uzun olan ve tevhid temasını işleyen bu şiirlerin çoğu tekke şiirine yakındır. Nüshalar arasında farklılıklar olmakla birlikte Dîvân’ının yayımlanan transkripsyonlu metninde (Aydın 2007), 324 şiir bulunmaktadır. Bunların 274’ü aruz, 50’si ise hece vezni ile yazılmıştır. Şiirin çoğunluğunda murabba şekli kullanılmıştır. Gazellerin çoğu 15 beyitten daha uzundur.

Dîvân’da İslam menkıbelerini Hazreti Peygamber’in hayatını ve mucizelerini konu alan çeşitli şiirler bulunmaktadır. Şiirlerde tasavvuf konuları ön plandadır ve öğretici şiirin sayısı dikkat çekmektedir. Kurʾan ve hadis hükümlerine uymak, doğru yoldan sapmamak, dünya işlerini bırakmak ve günahlardan uzak durmak şairin en çok tavsiye ettiği şeylerdendir. Çoğu şiir aralarında benzerlik göstermektedir. Kâ'imî Dîvânı şairane ve derin bir tasavvuf eseri olmaktan daha çok dinî ve ahlakî bir eserdir. Şairin samimi ve sade bir üslupla kaleme aldığı şiirleri incelendiğinde onun Abdülkâdir Geylânî’ye karşı olan bağlılığı ve hayranlığı hemen göze çarpmaktadır. Dili halk diline ve halk zevkine yakındır. Özellikle dil açısından Kâ'imî çok enteresan bir şairdir. Osmanlı Türkçesiyle kaleme aldığı şiirinde Boşnakça kelimeleri kullanmasına rağmen "alhamiyado" şiirinde ise Türkçe kelime ve deyimleri kullanmayı tercih etmiştir (Šamić 1998: 721-750)

Şairin biyografisi için bk. "Kâimî Hasan Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/kaimi-hasan-efendi