Asıl ismi hakkında kaynaklarda bilgi bulunmayan ancak 16. yüzyılın Hurûfî şairlerinden Arşî’nin (d. ?/? - ö. ?/1562?) mürşidi olarak bilinen Muhîtî’ye ait olan eser. Mürettep bir divandan çok gazellerden teşekkül etmiş bir görünümü vardır. Çok hacimli bir eser olmamakla birlikte Dîvân’ın hemen hemen bütün nüshaları 5 kaside, 201 gazel, 1 murabba’, 1 müsebbâ’, 1 mesnevi , 71 tuyuğ, 1 rubâî ve 4 kıt’a ihtiva etmektedir.

Muhîtî’nin Dîvân’ı incelendiğinde özellikle Hurûfîlik inancının en önemli temsilcilerinden olan Nesîmî’nin (d. ?/? - ö. 807 ?/1404-05 ?) tesiri hissedilmektedir. Özellikle gazellerde Hurûfîlik remizleri etkilendiği vahdet-i vücud felsefesi temelindeki tasavvufi anlayışını görmek mümkündür. İnancını güçlü ve coşkun ifadelerle, kullandığı remizlerle, telmihlerle ifade etmiştir. Nesîmî’nin sanatına yaklaşan şiirlerinde edebi zevki yakalamıştır denilebilir. Lirik tarzda yazdığı gazellerinde Hurufilik etkisinin yanında aşktan, sevgilinin güzelliklerinden, sevgiliden ayrı düşmenin verdiği hezeyandan, bahsetmiştir. Muhîti’nin Dîvân’ı, kullandığı sözcük dağarcığı bakımından incelendiğinde zaman zaman sade Türkçe ile yazılmış beyitler olsa da daha çok Hurufilik öğretisinin ağır basması nedeniyle Arapça, Farsça sözcükler ve tamlamalarla dolu olduğu görülür. Tenasüp, teşbih, telmih, tezad, istiare gibi söz sanatlarını ölçülü bir şekilde kullanmış, sanatlı ancak anlaşılabilir bir üslup oluşturmuştur.

Eserin nüshaları çeşitli kütüphanelerde bulunmaktadır. Eser üzerine iki tez çalışması yapılmıştır: Bunlardan ilki 1964’te İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesinde Sevgi Tok tarafından yapılan lisans tezidir. Diğeri ise Abdullah Tataroğlu tarafından Muhîtî Hayatı, Eserleri ve Edebî Kişiliği, Divanının Tenkidli Metni adıyla hazırlanmış bir yüksek lisans tezidir.

Şairin biyografisi için bk. “Muhîtî”.Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/muhiti