“Gümnâm” mahlasını kullanmakla birlikte “Hırkatî” adıyla meşhur olan Uygur şairin şiirlerini ihtiva eden eseri. Hırkatî’nin şiirlerinin çoğunluğunu gazelleri teşkil eder. Gazelleri arasında hicran ve hasretin verdiği acıların anlatıldığı şiirler ağırlıktadır. Dîvân’ın bilinen iki nüshası vardır. Birinci nüshayı 1957 yılında Yoldaş Arşidin Tatlik, Yarkent’te Sayim Ahun adında birinden almıştır. İyi korunamamış olan eserin baş kısmı ve orta kısımlarında eksik sayfalar mevcuttur. Toplamda 109 sayfadan oluşan eserde 85 gazel, 2 muhammes, 25 rubai ve bir terci-bend yer almaktadır. Nüshada eserin müstensihi ve yazılış tarihi hakkında bilgi yoktur. Eserin günümüzde nerede korunduğu ise bilinmemektedir. Ancak Dîvân’da yer alan şiirlerin tamamı Mirsultan Osmanov tarafından Uygur Türkçesiyle Doğu Türkistan’da Bulak dergisinde yayınlanmıştır (Osmanov 1981: 1-8). Eserin ikinci nüshası ise 1993 yılında Atuş şehrinin Üstünatuş köyünde Telet Tömür adında birinden alınmıştır. Günümüzde nerede korunduğu hakkında bilgi sahibi olamadığımız bu nüshada, gazel, muhammes, müseddes, mesnevi, terci-bend, kaside, rubai, sakinâme nazım şekil ve türlerinde toplamda 2250 beyitten oluşan şiirler yer almaktadır. Bunlardan 52 gazel, 9 muhammes, 1 müseddes, 2 mesnevi, 25 rubai, Esker Hüseyin tarafından Uygur Türkçesiyle Bulak dergisinin 1995 yılı 2. sayısında yayınlanmıştır (Utuk vd. 2006: 558-559).

Şairin biyografisi için bk. “Hırkatî, Muhammed Emin Hocamkulu”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/hirkati-muhammed-emin-hocamkulu