Aydın Güzelhisarlı Uşşâkî şeyhi Ömer Hulûsî Efendi’nin (ö. 1285/1868) bilinen tek eseri. Dîvân, doktora düzeyinde on nüsha karşılaştırılarak metni günümüze aktarılmıştır (Baş 2013). Buna göre Ömer Hulûsî’nin 8818 mısralık hacme ulaşan toplam 651 manzumesi vardır. Bu manzumeler nüshalara göre farklı sayıdadır. Mürettep bir Dîvân olmamakla birlikte bütün manzumeler kafiye düzenine göre elif ba sırasına konulmuştur. Manzumelerin 613’ü gazeldir. Gazellerinin çoğunluğu altı beyitten oluşmaktadır. 38 manzume ise değişik bendlere sahiptir.

Ömer Hulûsî, hece ile şiir yazmamıştır. Manzumelerinde 49 farklı aruz kalıbı kullanmıştır. Bu kalıplardan bazıları aruzun temel cüzleri kullanılarak üretilmiş ve başka bir yerde örneğine rastlamadığımız kalıplardır. Ancak Ömer Hulûsî kafiye kurmada sanatsal arayışlar içine girmemiştir. Manzumelerindeki kafiye örgülerinin ekseriyeti redife dayanmaktadır. Kullandığı dil Arapça ve Farsça unsurlar içeren ve zaman zaman mahallî dilin etkisinin görüldüğü Türkçedir. Nesîmî, Fuzûlî, Yunus Emre, Mevlânâ ve Niyazî Mısrî etkilendiği şairlerin başında gelmektedir. Bununla birlikte uşşâkî muhitine uşşâkî-bektaşî unsurlar kattığı ve adına Nâzenîn-i Uşşâkilik denilen neşvenin izleri manzumelerinde ve kendisinden sonraki uşşâkî şairlerinde görülmektedir.

Hiçbiri tam olmamakla birlikte Dîvân’ın kütüphanelerde ve şahıslarda on nüshası bulunmaktadır. Bu nüshaların ikisi İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Ktp. Osman Ergin Yz. 174 (E nüshası) ve 84’te (H nüshası) ; üçü Ankara Milli Ktp. Yazmalar Koleksiyonu, A 8437 (T nüshası), B 997 (A nüshası) ve A 8642’de (M nüshası) ve biri Süleymaniye Ktp. Uşşâkî Tekkesi 65’te (U nüshası) kayıtlıdır. Bu on nüshadan hiçbiri müellif nüshası olduğuna dair bir karine taşımamaktadır. En eski Dîvân nüshası 1285/1868 tarihli E nüshasıdır. Nüshalardan hiçbirinin müellif nüshası olmasa da en eski tarihli (1285/1868) E nüshasının müellif tarafından görüldüğü ya da şahsi kütüphanesinde olduğuna dair E nüshası üzerinde bazı bulgular vardır. 582 manzumenin yer aldığı bu nüshadaki manzumelerin kenarlarına sonradan kırmızı mürekkeple daha sonraki istinsahlarda uyulması istenen bir tertip sırası eklenmiştir. Diğer nüshaların bu tertibe uyduğu görülmüştür. Tertip farklılıklarını içeren kapsamlı bir tablo Divan üzerinde yapılan doktora çalışmasında ortaya konulmuşmuş ve daha sonra yayımlanmıştır (Baş 2013,  2014 ). Esere dair bir de yüksek lisans çalışması yapılmıştır (Altıntaş 2007).

Şairin biyografisi için bk. “Hulûsî, Ömer”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/hulusi-omer-mdbir