Cevrî İbrahim Çelebi’in şiirlerinin yer aldığı eseridir. Cevrî, divanını sağlığında tertip etmiş ve muhtelif tarihlerde ise güncellemiştir. Bundan dolayı nüshalarında hacim bakımından farklılıklar bulunmaktadır. Müellif hattı  Cevrî Dîvânı nüshasında 40 kaside, 22 kıt’a, 3’ü Farsça olmak üzere 6 mesnevi, 5 terkib-i bend, 2 terci-i bend, 272 gazel, 2’si Farsça olmak üzere 124 tarih, 37’ü Farsça olmak üzere 40 rubai, 7 tahmis ve 8 de tesdis vardır.

Divan’ın kasideler kısmında Türkçe 81 manzume yer alır. Bunlardan (9 ve 17 numaralı hariç) ilk kırk manzume ile 79 ve 80 numaralı iki manzume, kaside nazım şeklinde yazılmıştır. Yani Divan’da kaside nazım şekliyle yazılmış diyebileceğimiz 42 manzume vardır. Bu kasidelerin ikisinde mahlas beyti yoktur; 16’sı nesib veya teşbib bölümü içermeden doğrudan medhiye bölümüyle başlar; 3 kasidede ise fahriye bölümü bulunmamaktadır. Divanda yer alan bu kasidelerin ikisi na’t olup ikincisi mevlid türündedir. Bunun yanında Mevlânâ’ya 1, IV. Murad’a 4, Sultan İbrahim’e 4 (bunlardan birisi nevruziyedir), IV. Mehmed’e 4 (bunlardan birisi bahariye, birisi de kaside-i beççedir) kaside vardır. Bunun dışında Bayram Paşa, Sultanzâde Mehmed Paşa, Musa Paşa, Salih Paşa, Vezir-i Azam Ahmed Paşa, Diyarbakırlı Mehmed Paşa, Haydar Paşa, İlyas Paşa, Siyavuş Paşazâde Mustafa Paşa ve Vezir-i Azam Hüsrev Paşa için de yazılmış kasideler mevcuttur. Cevrî, divanında döneminin padişahlarından olan III. Mehmed, I. Ahmed ve I. Mustafa hakkında bir kaside yazmazken, Sultan II. Osman’ın ise kasrı ve bahçesini tasvir eden bir kaside (39. kaside) yazmıştır. Bu kaside yoğun  tabiat tasvirleri ile dikkat çekmektedir. Adı geçen devlet adamlarının yanında devrinin ve Osmanlı tarihinin meşhur ilim adamlarını da birer kaside ile övmüştür. Bunlar Mevlânâ Mahmûd Efendi, Mevlânâ Bahâyî, Şeyhülislam Yahya’dır. Cevrî’nin dikkat çeken kasidelerinden biri de musikiye olan ilgisinden dolayı teklif üzerine yazdığı ve saraydaki hânende ve sâzendeleri anlattığı kasidedir (28. kaside). Bu kaside musiki tarihi bakımından önemlidir. Mevlevî tarikatına mensup ve aynı zamanda mutasavvıf yönü ile dikkat çeken Cevrî, divanında tevhid ve münacât gibi kaside türlerine ise yer vermemiştir (Ayan 1981: 42).

Cevrî’nin kaleme almış olduğu terkîb-i bend ve tercî’-i bendlerde açıkça Bağdatlı Rûhî’nin etkisi görülmektedir. Bu manzumelerde şair, Rûhî’nin sosyal hicve dönük tavrı yerine, içe dönük bir üslup benimsemiş ve “nefs ve ruhun” mücadelesini; “akıl ve aşkın” tartışmasını; mecâzî aşkı; insan-ı kâmili ve yaradılışın gayesini dile getirir. Cevrî, özellikle bu manzumelerde tasavvufun remiz ve sembolleriyle yüklü, hikmetli bir söyleyiş tarzını benimsemiştir (Aydın 2010: 25). Kasidelerinde ve gazellerinde Nef’î etkisi görülmesine rağmen, Nef'î'deki hiciv ve mizah görülmez. Cevrî’nin, musammatlar kısmında Fuzulî, Şeyhülislâm Yahyâ, Makâlî, Arif Çelebi ve Nev’î’nin birer gazeline yaptığı tahmisler, Nâdirî’nin bir gazelinin beyitleri arasına üç mısra ekleyerek yaptığı taştir ve Fuzûlî’nin bir beytinin önüne dört mısra ekleyerek yaptığı mütekerrir müseddes göz önüne alınırsa, adı geçen şairleri beğendiğini, onlarla daha iyisini söyleme yarışına girdiğini, üstat kabul edip hürmet gösterdiğini ya da dostluk gösterisinde bulunduğunu söylemek mümkündür (Aydın 2010: 22).

Kütüphanelerde 40’a yakın nüshası bulunan eser Hüseyin Ayan (1981) tarafından yayınlanmıştır.

Şairin biyografisi için bk. "Cevrî, İbrâhîm Çelebi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/cevri-ibrahim-celebi