Cemâli mahlaslı şairin şiirlerinden oluşan eser. Cemâlî'nin mürettep bir Dîvân'ı olduğundan Latîfî Tezkiresi'nde bahsedilmiştir. Uzun süre nüshası tespit edilemeyen eser ilk defa Kayahan Erimer tarafından ilim âlemine  tanıtılmıştır (Horata 1991: 77). Dîvân'ın başında ve sonunda yer alan mühürler Erimer'in edindiği bilgiye göre II. Bâyezîd'e aittir (Erimer 1974: 266). Ancak mühürlerle ilgili olarak Çetin Derdiyok, Günay Kut ve Nimet Bayraktar'ın hazırladığı "Yazma Eserlerde Vakıf Mühürleri (1984)" adlı kitabı referans göstererek mührün III. Murad'a ait olduğunu ileri sürmüştür (1988). Ancak Dîvân'da II. Bâyezîd adına kaside ve Fâtih Sultan Mehmed için yazılmış bir mersiye bulunmaması eserin Fâtih'e takdim edildiği görüşünü kuvvetlendirmiştir. Nitekim Dîvân'da boş olanlar dâhil bütün yaprakların altın çerçeveli, bütün başlıkların müzehheb ve Mehmed adının geçtiği beyitlerin de altın yaldızla yazılmış olması da bunu teyit eder niteliktedir (Erimer 1974: 266, 267).

Cemâlî'nin Dîvân'ı mürettep bir Dîvân olmakla birlikte kasidelerin arasında kıt'alar ve beyitler yerleştirilmiştir. Hatta gazeliyyat bölümünde bir müstezad ve sonunda bir de kaside bulunmaktadır. Kaside nazım şekliyle yazılmış 14 şiir bulunmaktadır. Kaside dışında dua ve medh özelliği gösteren ancak tam olarak kaside nazım şekline uygun olarak yazılmayan 11 şiir Derdiyok tarafından kıt'a-i kebire olarak değerlendirilmiştir (1988: 51). Kıt'a-i kebîrelerden 5'i Fâtih Sultan Mehmed'e yazılmış medhiye, 3'ü yine Fâtih'e yazılmış dua niteliğindedir. Gazelliyyat bölümünde ikisi Farsça yazılmış 52 gazel mevcuttur. Bu gazellerden birkaçı Fâtih Sultan Mehmed'e teşekkür niteliğindedir. "Paşa-yı Muazzam" başlığıyla yazılmış Farsça gazel, methiye niteliği taşımaktadır. Dîvân'da gazel ve kaside nazım şekilleri dışında 2 müstezat, 8 kıt'a, 7 müfred beyit bulunmaktadır. Dîvân'da Arapça ve Farsça kelimelerle oluşturulmuş tamlamalar bulunmakla birlikte genel olarak sade bir dil kullanılmıştır. Halk söyleyişlerine, atasözü ve deyimlere sıklıkla yer verilmiştir. Şiirlerde kullanılan dil, Eski Anadolu Türkçesinin özelliklerini taşımaktadır (Derdiyok 1988: 56). Fuad Köprülü, Cemâlî'yi Necâtî'nin tesiri ile şiirlerinde daima darb-ı meseller kullanan Güvâhî ve Tâli'î'ye benzetmiştir (1980: 383).

Dîvân üzerine bir yüksek lisans çalışması bulunmaktadır (Derdiyok 1988). Bu çalışma daha sonra kitap olarak neşredilmiştir (Derdiyok 1994).

Şairin biyografisi için bk. “Cemâlî, Bâyezîd”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/cemali-bayezid