Celîlî mahlasıyla şiirler yazan şairin şiirlerini içeren eseri. Celîlî divanının kendi sağlığında derlenen Gül-i Sad-berg ve Bahâr-nâme ile Pervâne Bey Mecmuası ve Mecmû'aü’n-Nezâ'ir’deki gazelleriyle oluşturulan tenkitli basımında (Kazan 2018) 23’ü Farsça 452 gazel,  9’u Farsça, 2’si Arapça 20 kıta; 1 murabba, 2 nazm, 2 Farsça rubai, 1’i Farsça 8 muamma, 3’ü Farsça 15 müfred, 1 mesnevi bulunur. Aynı basımda Bahâr-nâme'deki dibace ve Gül-i Sad-berg'in mesnevi nazım şekliyle yazılmış 67 beyitlik sebeb-i telifi de divanın girişine eklenmiştir (Kazan 2011: 227-237). 

Dîvân'da kaside bulunmamakla birlikte eserin Külliyat-ı Celilî adıyla kaydedilmiş Paris Bibliotheque Nationale Ancien Fonds 364 numaralı nüshası (3b-89b derkenar) 31 beyitlik uzun tasavvufi bir gazelle başlar. Kaside özelliği göstermeyen bu gazel, muhtemelen uzunluğundan dolayı başa alınmıştır. Basılı divanda bu şiir harf sırasına alınmıştır (Kazan 2011: 272-274). Dîvân'da hemen hemen her harften gazel bulunmaktadır. Dîvân'daki kıtaların 4'ü Yavuz Sultân Selîm (ö. 1520)'in cülusu ve seferleri, 2'si de vezaret için düşürülen tarihlerdir.

Celîlî’nin gazellerinin çoğu âşıkanedir. Gazellerden dertli, sevdiğine kavuşamayan bir âşığın sesi yükselir. Celîlî kendi şiirini bülbülün divanı olarak niteler (Atik 2003: 12). Rindâne ve yer yer tasavvufi gazelleri de olan Celîlî’nin dönemin usta şairlerinin gölgesinde kaldığı söylenebilir. İstediği mansıba ulaşamayan  ve hayatının büyük bir kısmını Bursa'da geçiren Celîlî, Ahmed Paşa (ö. 1496-97) ve Necâtî (ö.1509)’den etkilenmiş, başta Ahmed Paşa olmak üzere bu iki şaire nazireler yazmıştır (Atik 2003: 14-24). Kendisinden sonra Cinânî (ö. 1595) ve Çeşmî (ö. 1634)’yi etkilemiştir (Ergun yty, aktaran Atik 2003: 23-24). 

Celîlî'nin Dîvân'ı Şevkiye Kazan tarafından yayınlanmıştır (2011, 2018).

Şairin biyografisi için bk. “Celîlî, Hâmidî-zâde Abdülcelîl Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/celili-hamidizade-abdulcelil-efendi