Behiştî’nin şiirlerini içeren eseridir. Divanda biri Farsça dört kasîde, bir terkîb bend, 561 gazel, biri Farsça 12 nazm başlıklı manzume, yedi kıt‘a, üç murabba, sekiz muhammes, üç tahmis, biri Farsça 38 matla, 30 müfred ve bir mısradan oluşan bir tarih mevcuttur (Aydemir 2000: 91-96). 

Divanda yer alan 561 gazelden 539’u 5 beyitten oluşmuştur. 561 gazelin 425’inde redif tercih edilmiştir. Şair genellikle gazellerin makta beytinde şiir-şâir hakkındaki görüşlerini biraz da medhiye havası içerisinde vermiştir. Şiirde selefin yolunda olmaya, çekiciliğe, incelik ve akıcılığa, yakıcılık ve coşkuya, manaya, orijinal manalar bulmaya, mananın renkliliği, dakik ve inceliğine, söylenmemiş nüktelere, beğenisine, yeniliğe, yumuşaklığa özen göstermiştir. Şiirleri ve şâirliği için bir takım teşbih ve mecazlara yer veren şâir, zaman zaman kendisini başka şâirlerle de kıyaslamıştır. Bunlar içerisinde en çok adı geçen Hâfız-ı Şîrâzî’ye, aynı zamanda büyük hürmet gösterir (Aydemir 2000: 91-115).

Şiirlerinde oldukça sade bir dil kullanan şâir, mahallî unsurlara yer vermiş, atasözü ve deyimlere yoğun olarak başvurmuş, halk söyleyişlerini ustalıkla şiire taşımıştır. Behiştî’nin şiirleri genel olarak rindanedir. Onun rintliği daha çok tasavvuftan kaynaklanan bir rintlik görünümündedir. Ancak bunda Behiştî’nin bir Rumeli şâiri olmasının da katkısı vardır. Divanda sevgili-âşık, âşık-rakib ilişkileri büyük ölçüde Rumeli şairlerinin genel üslubunu yansıtır (Aydemir 2000: 18-70).

Eserin, biri Kayseri Raşid Efendi Ktp. 1257’de kayıtlı, diğeri de son dönemde ilkinden kopya edilmiş Milli Kütüphane Yz. FB. 298’de kayıtlı iki yazma nüshası vardır (Aydemir 2000: 74). Divan üzerine Yaşar Aydemir tarafında doktora tezi hazırlanmıştır. Bu çalışmada divan nüshalarının yanı sıra taranan 1500 mecmuada bulunan Behiştî’nin şiirleri kendi içinde tutarlı belli kriterler çerçevesinde değerlendirilerek seçilmiş ve divan nüshalarında bulunan şiir sayısı kadar yeni şiir ilavesiyle tenkidli metin olarak hazırlanmıştır (Aydemir 1999). Divan Behiştî Divanı olarak da aynı isim tarafından yayınlanmıştır (Aydemir 2000; 2012; 2018).

Behiştî Divanı üzerine yapılan çalışmada şairin gerek şahsiyeti gerekse edebî kişiliği, tezkirelerin yanı sıra şiirlerinden de yararlanılarak hazırlanmıştır. Özellikle mecmualardan hareketle şâirin Hâfız, Ahmed Paşa, Necâtî, Hayretî, Usûlî, İshak Çelebi, Hayâlî Bey, Fuzûlî, Fevrî ve Cafer Çelebi’yi okuyup etkilendiği; Fevrî, Cafer Çelebi ve Amrî’nin şiirlerine tahmis yazdığı; Gazâlî, Halîlî, Ulvî, Ahdî, Refî Leng, Su‘ûdî gibi şâirleri de etkilediği ortaya konmuştur. Bu çerçevede aynı şiire nazire yazan birçok şâirin ismi de tespit edilmiştir (Aydemir 2000: 58-70).

Divan çalışmasında Behiştî’nin kelime dünyası çıkarılmış ve yorumlanmıştır. İlgili sonuçlara göre Behiştî’nin ufkunun hayli geniş olduğuna, kullandığı kelime sayısının fazlalığına vurgu yapılmıştır. Divanda çekimleri hariç madde başı olarak alınan kelime sayısı 4104, farklı tamlama sayısı da 2689 olarak tespit edilmiştir. Şâirin kullandığı kelimelerin 2.102 (% 51.21)’si Arapça, 1.117 (% 27.21)’si Farsça, 876 (% 21.34)’ü Türkçe, 9 (% 0.21)’u da Yunanca kökenli olduğu tespitine yer verilmiştir. İsim, fiil, sıfat vs. açılarından da değerlendirilen sonuçlara göre Arapça ve Farsça yazılmış şiirleri hariç tutulursa, fiillerin tamamının Türkçe kelimelerden oluştuğu belirlenmiştir (Aydemir 2000: 36-42).

Şairin biyografisi için bk. "Behiştî, Ramazan". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://www.turkedebiyatiisimlersozlugu.com/