Kerküklü Mehmed Mihrî'nin, Sultan Abdülhamîd’in 1293/1876 yılında tahta çıkışı üzerine yazdığı manzumeler. Mihrî, Abdülhamîd'in cülusuna dair 4 şiir kaleme almış ve bunları Cülûs-nâme-i Sultân Abdülhâmid Hân-ı Sânî adıyla neşretmiştir. Bu neşirde 3 tarih manzumesi ve kılıç kuşanma merasimini tasvir eden 1 kaside yer almaktadır. Kasidenin ve tarih manzumelerinden biri Farsça yazılmıştır. Türkçe olan manzumelerden biri 9 beyit, diğeri 1 beyit; Farsça manzumelerden biri 10 beyit, kılıç kuşanma törenini anlatan Farsça manzume 73 beyitten müteşekkildir.

Şiirler, aruzun "fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün", "mefâ‘îlün mefâ‘îlün mefâ‘îlün mefâ‘îlün" "fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün" kalıplarıyla kaleme alınmıştır. Eser, dil ve üslup açısından tetkik edildiğinde şu hususlar dikkat çekmektedir: Cülûsnâme-i Sultan Abdülhamid Hân-ı Sânî adlı eser bir padişahın tahta çıkışına düşürülen tarihler ve bir kasideden ibaret olduğundan üslup da genellikle bu minval üzere şekillenmiştir. Sultan II. Abdülhamid Han; dinî, siyasi ve içtimaı açıdan ele alınmış ve padişahın her bir veçhesi farklı sıfatlarla tavsif edilmiştir. Şiirleri, genel olarak ses, biçim, yapı ve anlam açısından irdelemek gerekirse özellikle nida sanatına yer verilmiş ve padişah “Müjde ey dânişverân-ı kişver-i ilm ü hüner” gibi çeşitli sıfatlarla anılmıştır. Eserde bulunan Türkçe şiirde tam kafiye kullanılmış, metin yer yer Arapça ve Farsça tamlamalarla örülmüştür. Farsça şiirlerde de padişah methedilirken, yer yer ağdalı bir dil kullanılmış, ayet ve hadislerden iktibaslar yapılmış ve padişahın cömertlik, şecaat ve kahramanlık gibi özellikleri tavsif edilirken padişah, bazı tarihî ve mitolojik kahramanlarla kıyaslanarak verilmiştir. Mehmed Mihrî, eserini takdim ederken Sultan II. Abdülhamid Han’ı, din ve milletin hamisi, din için mücadele eden mücahitlerin imamı, karaların sultanı ve denizlerin hakanı, hilafet tahtının varisi, adalet binasını tesis eden sultan olarak tavsif etmektedir.

“Târîh Berây-ı Cülûs” başlığı altında yazmış olduğu tarih manzumesinin ilk beytinde Mihrî, sözlerine “Müjde!” diyerek başlamakta, sevinç ve mutluluğunu dile getirmektedir. Daha sonra ise şair Mihrî, Sultan II. Abdülhamid Han’ın vasıflarını sıralamaktadır: II. Abdülhamid Han, Osmanlı tahtına adaleti ile süs ve ışık olmuş, bu yönüyle insanlar ve melekler onun şanını yüceltmiştir. Yeryüzü ve gökyüzü kendisine rağbet etmektedir. Onun gelişi ile din ve devlet düşmanları gam içerisinde olmuş, mülk ve milletin dostları ise büyük bir mutluluk içerisine girmişlerdir. Gök kubbe durdukça onun, zaferleri ile şanının yüceltilmesi temenni edilmiş. Onun devletinin hiçbir zaman dert ve keder görmemesi arzu edilmiştir.

Şairin biyografisi için bk. "Mehmed Mihrî, Kerküklü". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/mehmed-mihri-kerkuklu