Sîmkeş-zâde tarafından yazılan 161 beyitlik bir mesnevi. Eserin tam adı Manzûm Cevâb-nâme-i Mevlânâ-yı Mukaddîs olmasında rağmen aynaklarda Cevâb-nâme şelinde geçmektedir. 1649 yılında yazılmıştır. Eser Şeyh Abdulahad Nûrî’nin Cuma Şeyhi sıfatıyla camii kürsüsünde vaaz ederken cemaatten birinin kendisine yönelttiği “ Lâ illâ nedir, Kur’ân nerededir, üç oğul ile dört ana nedir?” sorularına verdiği cevapların o esnada cemaat arasında bulunan müridi Feyzî’den manzum hâle getirilmesini istemesi üzerine yazılmıştır (Coşkun 1997: 29). Eser aruzun "fe’ilatün mefâ’ilün fe’ilün" kalıbıyla yazılmıştır.

Şeyh Abdulahad Nûrî müridin birinci sorusuna şöyle cevap verir: Lâ illâ’nın manasını gönül gözü açık olanlar bilir. Yerdeki ve gökteki tek ilah Allah’tır. Evrendeki bütün varlıkların yaratıcısı Allah’tır. O ibadet edilecek tek varlıktır. Ve bütün varlıklar onun keremine muhtaçtır. Bâkî olan yalnızca odur.İkinci soruya; Kur’an Allah’ın kelâmıdır. Çok kıymetlidir. O Allah’ın sıfatıdır. O iki mana Hz. Muhammed’in konakladığı yerdir. Biri cennet biri cehennemdir. Biri hazret-i Celâl diğeri Cemâl’dir diyerek cevap verir. Son sorudaki üç oğul; maden, bitki ve hayvan dört ana; ateş, su, toprak ve rüzgar olarak açıklanır.

Eser klasik mesnevi hüviyeti taşımaktadır. Bölümlerde bu doğrultuda sıralanmaktadır. Redif kullanımında Arapça ve Farsça kelimeler kullanılırken kafiye yapılarında Türkçe kelimeler tercih edilmiştir. Eserin dil özellikleri dikkate alındığında dilde sadeleşmenin etkisiyle sade ve akıcı bir dille yazıldığını görürüz. Şair eserinde; yerli ve mahallî unsurlara yer vererek halk ağzını, halk söyleyişlerini sıklıkla kullanmıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Feyzî/Sîmî, Sîmkeş-zâde”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/feyzi-simi-simkeszade