Bihiştî'nin 2397 beyitten müteşekkil âşıkâne mesnevîsi. Yazıldığı tarih tam olarak bilinmemekle beraber 953/1546-956/1549 arasında olduğu tahmin edilmektedir. Eser içerisinde 3 kaside ve 69 gazel bulunur. Şair her bölümün bitişinde, konuyu örneklendirecek bir gazele yer vermiştir.

Eser, aruzun "fe'ilâtün mefâ'ilün fe'ilün" kalıbı ile yazılmıştır. Mesnevînin edebî yönünün ağır olduğu, muhtevâsının didaktik ve tasavvufî olduğu belirtilir. Eser içerisinde çocuk eğitimi, evlilik, padişah ve vezirin görevleri gibi konularda nasihatler yer alır. Mesnevînin sonunda yer alan "der te'vîl-i kıssa-i pür-hisse" bölümü, tasavvufî unsurların en yoğun olduğu bölümdür, aynı zamanda eserin kısa bir özeti niteliğini taşır. Ayrıca mesnevî içerisinde yer alan av ve avcılık ile ilgili terimler dikkat çekmektedir.

Cemşâh ve Alemşâh isimli iki gencin yaşadıkları macerâlarının anlatıldığı eser, yazdılığı dönem içerisinde konusu itibarı ile orijinal sayılacak bir mesnevîdir.

Mesnevi şu şekilde özetlenebilir: Hemedan padişahı uzun bir süre evlat sahibi olamaz. Padişahın veziri de aynı şekilde evlat hasreti çekmektedir. Bir zaman sonra her ikisinin de birer erkek evladı olur. Şehzâdeye Cemşâh ve vezirin oğluna da Alemşâh ismini koyarlar. Hikâye, bu iki karakter etrafında şekillenir. Padişah uzun bir süre sonra eşini kaybeder ve başka bir kadın ile evlenir. Bu esnada Cemşâh büyümüş ve genç bir delikanlı olmuştur. Üvey annesi ona âşık olur ancak karşılık bulamaz, bunun sonucunda da Cemşâh'a iftira atar. Bu iftiraya inanan padişah ise oğlunu ölümle cezalandırır. Saraydan ayrılıp vezirin evine giden Cemşâh, vezire gerçeği anlatır, vezir onun masumiyetine inanır ve ona yardım eder. Böylece Cemşâh, vezirin oğlu Alemşâh ile beraber ülkeden kaçar. Şam ve Kâbe'nin ardından Hint ülkesine yönelen iki genç, Nûman Şâh isimli bir padişahın ülkesine ulaşırlar. Burada kendilerine annelik edecek olan bir kadınla tanışırlar. Tüm paralarını tükettikleri için ellerinde kalan mücevheri satmaları gerekir. Onlara yardımcı olmak amacıyla mücevheri alıp padişahın kızına götüren kadın, bu esnada bu iki gençten bahseder ve padişahın kızı, Cemşâh'a âşık olur. Bir vesile ile buluşurlar ve Cemşâh da kıza âşık olur. Ancak kız, Çin hükümdarının oğlu ile evlenecektir. Bu engeli aşmaları için Alemşâh onlara yardım eder ve kızın kılığına girerek, onun yerine Çin sarayına kendisi gelin olarak gider. Düğünden sonra, rahatsız olduğunu ve üç gün yalnız kalması gerektiğini söyleyen Alemşâh, onunla ilgilenmek üzere yalnızca kendi seçtiği bir kişinin yanına gelmesine izin verir. Bu kişi Çin hükümdarının kızıdır. Zira Alemşâh, düğün esnasında bu kızı görüp ona âşık olmuştur. Yalnız kaldıklarında Alemşâh ona sırrını açıklar, kız da ona âşık olduğunu söyler ve beraber saraydan kaçarlar. Alemşâh, yanında sevgilisi ile Nûman Şâh'ın ülkesine geri döner. Şâh'ın karşısına çıkarak durumu anlatır. Nûman Şâh, kızını Cemşâh ile evlendirmek ister. Cemşâh ile Alemşâh, öncesinde Çin'i fethetmeleri gerektiğini söylerler. Bunun üzerine Çin'e sefer yapılır ve ülke alınır. Sonrasında Cemşâh ve Alemşâh'ın düğünleri olur. Sevdikleri ile evlenen Cemşâh ve Alemşâh beraber tahta geçerler ve kırk yıl boyunca ülkelerini adaletle yönetirler.

Eser üzerine Muharrem Dindar tarafından bir yüksek lisans çalışması yapılmıştır (1999).

Şairin biyografisi için bk. "Behiştî, Ramazan b. Abdülmuhsin". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/behisti-ramazan-abdulmuhsin