Fıkıh ilminin füru sahasında kaleme alınan Arapça Telhîsu'l-Câmi’u’l-Kebîr'in IV. Mehmed devri (1648-1687) müelliflerinden Mehmed Mevkûfâtî tarafından yapılan Türkçe tercüme ve şerhidir. el-Câmi’u’l-Kebîr Ebû Hanîfe’nin önde gelen talebesi olup eserleriyle Hanefî mezhebinin görüşlerini kayıt altına alan Ebû Abdillâh Muhammed b. el-Hasen b. Ferkad eş-Şeybânî’nin (ö. 189/805) ibâdet ve muâmelât konularını ele aldığı Arapça eseridir (Yavuz 1993: 7/109-110). Mevkûfâtî'nin eseri, Ebû Abdullâh Muhammed b. Abbâd b. Melek’in İmâm Muhammed’in el-Câmi’u’l-Kebîr'e yaptığı telhis türündeki eserin tercüme ve şerhidir. 

Ulaşılabilen nüshası Süleymaniye Kütüphanesi Şehid Ali Paşa 719 numarada kayıtlı olan eserin mütercim-şarihi girişte, bir gece rüyasında Ebu Hanîfe’yi gördüğünü ve onun kendisine verdiği işaretle fıkıh ilmine merak salıp her an bu ilimle meşgul olduğunu söyleyip füru ilminde meşhur olan Mülteka'l-Ebhur adlı eseri Türkçeye tercüme ettiğini beyan ettikten sonra, fıkıh ilmiyle ilgili çalışmaları sırasında Ebû Abdullâh Muhammed b. Abbâd b. Melek’in İmâm Muhammed’in el-Câmi’u’l-Kebîr adlı eserini telhis ettiğini öğrendiğini, kitabı Mısır’da satın alıp bazı hocalardan okuyup müzakere ettiğini söyler. Ancak ihtisar edenin bu işte (ihtisar etme işinde) çok mübalağa ettiğini, bundan dolayı da eserden bir anlam çıkarmanın çok zor olduğunu ifade eden mütercim-şarih, bundan dolayı “bu muhtasarı dahi misâl-i Mülteka’l-Ebhûr Türkî lisân ile şerh eylemek dâ’iyesi peydâ …” olduğunu ve Allah’a tevekkül edip eseri Türkçe şerh ettiğini ifade eder. Şerhine Câmi’u’l-Müşkilât ismini verdiğini ifade edip devrin padişahı IV. Mehmed’in övgüsüne yer veren Mevkûfâtî, daha sonra şerhine başlar (Yazar 2014: 61-62). 

Müellifinin ifadesine göre eser, şerh türünde kaleme alınmıştır; ancak metin okunduğunda söz konusu şerhten kastın daha ziyade genişletilmiş ve açımlanmış bir tercümeden ibaret olduğunu belirtmek gerekir. Bu itibarla eser, klasik şerh geleneğinde olduğu gibi yoğun istişhadlar eşliğinde kaynak metindeki kelimelere yönelik filolojik ve semantik izahların olduğu bir şerh değildir. 

Eserde şerh geleneğinde olduğu gibi önce cümle ya da söz grubu şeklinde birimlere ayrılan kaynak metin kırmızı mürekkeple yazılmak suretiyle belirginleştirilerek yazılmış ardından da bu metnin şerh ve tercümesine yer verilmiştir. Münşiyâne bir dil ve anlatım iddiası taşımayan eserde yalın bir anlatım tercih edilmiştir. 

Eserin eldeki tek nüshası 111 yapraktan oluşmakta olup 111a'da "Merhûmun te'lîfi bu kadarca vâki' olur ömür vefâ eylememişdür, nâ-tamâm degüldür." şeklinde bir not kaydedilmiştir. Bu nota göre eser tam değildir. 

Müellifin biyografisi için bk. "Mevkûfâtî Mehmed Efendi ". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/mevkufati-mehmed-efendi