Ömer Fuâdî'ye ait temsilî, manzum hikâye. Bülbülün aşkını anlatan eser, Bülbüliyye ya da Kitâb-ı Bülbüliyye adıyla 1033/1620 tarihinde mesnevi nazım şekliyle yazılmıştır. 1190 beyitten oluşan eser, aruzun mefâîlün / mefâîlün / feûlün vezniyle yazılmıştır. Attar'ın Mantıku't-Tayr adlı eserinden esinlenilerek kaleme alınan Bülbüliyye’de aşk ve vahdet teması üzerinde durulmuştur. Eserin, sebeb-i te’lif bölümünde de belirtildiği gibi, zâhirde gülün aşkıyla feryat eden bülbülün inlemelerinden rahatsızlık duyan kuşların Hz. Süleyman'a şikâyetlerinin alegorik üslupla anlatıldığı bir hikâye olmakla birlikte esasında tasavvufi unsurlarla örülmüş, insan-ı kâmil olmanın erdemlerinden söz edilmektedir. Sade, akıcı ve yalın bir üslupla kaleme alınan eserin öğreticilik yönü ön plandadır.

Bülbüliyye’de âlemin şaşılacak hâllerine dikkat çeken Fuâdî, toplum hayatına eleştirel bir yaklaşımda bulunarak insanlardan kiminin dost, kiminin düşman olduğunu, yalancılık, ikiyüzlülük ve gammazlıkla meşgul olanların nefislerine ve şeytana uyarak kendi kusurlarını görmediklerini, iyiyi kötüden ayırt edemediklerini belirtmiş, kötü davranışlardan uzak durulması gerektiğini, nefsin arzu ve isteklerine boyun eğilmemesini, insanın yaptıklarının yanına kâr kalmayacağını kuşlar arasında geçen temsilî bir olay üzerinden anlatmıştır.

Eserin olay örgüsünü kısaca, kuşların en fesadı olan karganın hükümdarlığını ilan ederek kuşlar meclisini toplantıya çağırması; fesatlıkta sınır tanımayan karga, kuzgun ve saksağanın bülbülün yargılanmasını talep etmesi ve Tûtî’den bülbülü cezalandırmasını istemeleri; kuşların kendi aralarında toplanması; bülbülün katılmadığı toplantıdan bir kararın çıkmaması; Hz. Süleyman’dan yardım istenmesi; bülbülün divana çağrılması; karga, kuzgun ve saksağanın bülbülden davacı olması, iyi kuşların bülbül lehine tanıklık yapmaları ve nihayetinde bülbüle haksızlık yapıldığına hükmedilerek davanın sona ermesi şeklinde özetlenebilir. Hikâyede Tûti’nin nefs-i müzekkâyı temsil ettiği belirtildikten sonra Bülbül’ün kalb-i insan, Kûf'un ehl-i irfan olduğu anlatılmaktadır. Bülbül, ilâhî aşkla yanan can ve ruhu temsil etmektedir. O, bu dünyada ya da ten kafesinin içinde, uzak kaldığı, ezelî gül bahçesinin hasretiyle yanmaktadır. Kötülükleriyle bilinen ve nefs-i emmareyi temsil eden Karga, Kuzgun ve Saksağan da aynı zamanda, Bülbülün duygularını anlamayan, ham, câhil ve kabiliyetsiz insanları sembolize etmektedir.

Eserin beş yazma nüshası bulunmaktadır ve tenkidli metni İlyas Yazar (2001) tarafından yayımlanmıştır. 

Fuâdî'nin biyografisi için bk. “Fuâdî Ömer”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fuadi-omer