Bosnalı Sâbit'in mizahî mesnevisi. Eserde Çorlu’da yaşayan bir berber çırağının başından geçen olaylar anlatılmaktadır. Konusu itibari ile günlük hayattan alınmış küçük mizahî hikayeler gurubuna giren eser, hayatın çirkin ve kötü yanlarını anlatmak maksadıyla yazılmıştır (Erkal 2000: 216). Eserin beyit sayısı nüshalara göre farklılık göstermektedir. 99-113 beyit arası değişkenlik gösteren eserin yayımlanmış metinde beyit sayısı 113’tür. Eser, aruzun "fe'ilâtün feilâtün fe'ilün" vezniyle yazılmıştır. Vezinde oldukça fazla aruz kusuru vardır. Şairin günlük hayattan kaba ve açık ifadeler kullanması bunun başlıca sebebidir. Sabit şiir dilini konuşma diline yaklaştırma çabasında yani dilde sadeleşme arzusundadır. Bunun etkisiyle yoğun teşbihler, argo kelimeler (dünbe, şîşe, simât, mertebânî, halka, çâh, fülke, kûh-ı billûr, topkapu, tabya, çatal köpri, kalça) ve deyimler (baş komak, işi Allah’a kalmak, ardına düşmek, can vermek, can almak, kan almak, koç başun içün, dağ üstü bağ, yer pek gök yüksek, kollarını sığamak, ecelsiz ölmek, önüne düşmek, giribanın çâk etmek, çeşmi kamaşmak, ağzın açmak, etrafını almak) kullanmıştır. Yine dilde sadeleşme arzusuyla Arapça ve Farsça kelimelere Türkçe ekler ekleyerek kullanmıştır.

Eserde anlatılan konu kısaca şöyledir: Olay, Çorlu’da bir berber dükkanında geçer. Dükkanda çalışan işinin ehli, eli çabuk, bakışları fitne çıkaran, genç ve güzel Ali adında bir berber çırağı vardır. Gelen müşteri, onun ayna gibi parlak göğsünü görünce canını ortaya koyar. Genç yaşlı herkes ona tıraş olmak için can atar. Şeyh Efendi, vaiz, saçlı şeyh, kadı onun daimî müşterisidir. Sadece tıraş değil aynı zamanda kan alır, şişe ve diş çeker. Ustası bir yere gidip de başına buyruk kaldığında, kendisine ilgi gösterenlere kuyruk sallar. Türlü işve ve nazla kırıtıp parasını çıkarır. Müşterilerinden biri ona Mecnun gibi tutkundur. Ali nereye gitse o da peşine takılır, her an ona yalvarıp yakarır. Ancak bir türlü isteğine kavuşamaz. Bu yüzden bir tuzak kurup onu elde etmeyi amaçlar. Bir gün dükkana üzgün, gözleri hacamat şişesi gibi kanlanmış bir hâlde ağlayarak gelir. Babasının ona her zaman tıraş olmaya gelirken şimdi ağır hasta olduğunu, kan alınması gerektiğini, yardım etmesini söyler. Çırak bu duruma üzülüp hemen hazırlanır, aletlerini alıp yola koyulur. Eve gittiklerinde içki, eğlence meclisi kurulduğunu görür. Herkes şarap içip eğlenmektedir ve hasta görünen kimse yoktur. Çırak oyuna getirildiğini anlayarak çaresizce eğlenceye katılır. İçki içer, söylenilenleri yapar ve o sarhoşluğun etkisiyle meclistekiler tarafından cinsel anlamda kullanılır (Aydın 2019: 106) .

Eser Turgut Karacan tarafından (1990) neşredilmiştir.

Şairin biyografisi için bk. “Sâbit, Alâaddin (Ali)”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sabit-alaaddin-ali