Ahmed Cevdet Paşa’nın Osmanlı Türkçesinin belâgatini mekteplerde okuyan öğrencilere öğretmek amacıyla kaleme aldığı eser.  Belâgat-ı Osmâniyye, bir ders kitabı olarak tasarlanmış olsa da klasik belâgat eserlerinin konu tasnifine uyularak hazırlanması ve konulara verdiği Türkçe örneklerle dikkat çeker.

Üç bölümden oluşan eser, klasik belagat kitaplarına uygun olarak birinci bapta meânî, ikincide beyân, üçüncüde ise bedî ile ilgili sanatları ele alır. Eserin dîbâcesinde Arap âlimlerin belâgati oluşturan bu üç temel bölümden meânî ve beyân için ilm-i belâgat tabirini kullandıklarını ancak kendisinin üçünü bir ilim kabul ederek hepsine birden ilm-i belâgat olarak isimlendirdiğini ifade eder (Karabey vd. 2000: 2). Geçmiş edebiyatçıların belâgate fazlasıyla ehemmiyet verdikleri halde söz sanatlarına o kadar da özen göstermediklerine ancak onlardan sonra gelenlerin sözü süslemeye çok önem verdiklerine değinen A. Cevdet Paşa, edebiyatçılarımızın belâgat konusunda cahil olduklarından bu kusurlarını örtmek için ifadelerini söz sanatlarına boğduklarını söyler. Bu konuda dengeli olmak için şu örneği verir: Söz sanatları, yüzdeki benler gibidir; bir iki tane olurlarsa söze güzellik katarlar ancak çok olurlarsa çirkinlik olur (Karabey vd. 2000: 16).

Eser, ilk defa 1298/1881 yılında basılmış, sonraki yıllarda da baskıları devam etmiştir. Belagat-i Osmâniyye'nin metni, birkaç yüksek lisans (Çandır 1996; Kalyon 1998) ve bir doktora tezine (Altıntop 1999) konu edildikten sonra Turgut Karabey ve Mehmet Atalay tarafından bir kitap çalışmasına konu edilmiştir (2000).

Yazarın biyografisi için bk. "Cevdet Paşa, Ahmed Cevdet Paşa, Lofçalı". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/cevdet-pasa-ahmed-cevdet-pasa-lofcali