Fasîh Ahmed Dede’nin tahkiyevî üslupta yazdığı didaktik mesnevisi. Behişt-âbâd çerçeve hikâye tekniği ile kaleme alınmış bir nasihat-nâmedir. Eserde iç içe geçmiş birtakım hikâyeler bulunmaktadır. Şairin rubai nazım şekline olan ilgisinin bir tezahürü olarak eserde muhtelif başlıklar arasında konu ile alakalı rubailer mevcuttur. Eser "mef‘ûlü mefâ‘ilün fe‘ûlün" vezni ile kaleme alınmış olup 1230 beyittir (Sevindik 2010: 39).

Behişt-âbâd’ın ana hikâyesi Şâh Ferruh ile şehzadesi üzerine kuruludur. Bu şehzadeye tayin edilen hocanın talebesi ile sohbetleri eserdeki çeşitli hikâyelerin çıkış noktasıdır. Şehzade, hocasına “dostluk ve vefa” hakkında soru sorar. Bunun akabinde birbiri ile irtibatlı hikâyeler anlatılır. Ancak bu hikâyeler içinde Behişt-âbâd’ın önemli bir kısmını oluşturan hikâye; Acem Şâhı Şâpûr ve vezirinin Rum ülkesindeki macerasıdır. Güvenilir bir arkadaşın ne kadar kıymetli olduğunu vurgulayan hikâye, şehzadeye bir ders olarak telkin edilir. Eserdeki bazı hikâyeler alegorik bir üsluba sahiptir.

Behişt-âbâd; Fasîh Ahmed Dede’ye ait eserler arasında zikredilse de (Bursalı Mehmet Tahir 2016: 789) uzun bir dönem kütüphanelerde herhangi bir nüshası tespit edilememişti (Çıpan 1991: 66). Ancak Hakan Sevindik tarafından İstanbul Araştırmaları Enstitüsü Kütüphanesi Şevket Rado yazmaları dahilinde 00097 numarada kayıtlı bir nüshası bulunmuş ve ilim alemine tanıtılmıştır (Sevindik 2010). Ayrıca Hakan Sevindik tarafından eser üzerine bir yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (Sevindik 2011).

Şairin biyografisi için bk. “Fasîh, Ahmed Fasîh Dede” . Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fasih-ahmed-fasih-dede