Abdülhalim Memduh tarafından yazılmış manzum tiyatro eseri. Bedriye, üç perdeden oluşan manzum bir tiyatro eseridir. Bedriye ismindeki bir genç kız, kızın babası Fazıl ve Bedriye'nin sevgilisi, Fazıl Bey'in kölesi olduğu belirtilen Münir, eserin kadrosunu oluşturmaktadır. Eser hece vezni ile yazılmıştır. Birinci perde Bedriye'nin odasında geçmekte olup Bedriye ve Münir birbirlerini ne kadar sevdiklerinden bahsetmektedir. Bedriye, Münir ile kavuşma isteğinden bahsetmekte; Münir ise beklemenin daha erdemli bir davranış olduğundan bahisle Bedriye'ye sabrı tavsiye etmektedir. İkinci perde, "Bir oda - Fazıl köşede- Bedriye sandalyede" cümlesi ile başlar. Fazıl Bedriye'nin babasıdır. Bedriye "vicdanları huzurunda" Münir ile bir olduklarını söyleyerek babasından ilişkilerini onaylamasını ister. Fazıl Bey Bedriye'nin Münir'den sınıfsal olarak farkını hatırlatır; izdivaca onay vermeyi itibarını zedeleyecek bir olay olarak görür. Devamında odaya giren Münir, Bedriye'nin açmış olduğu niyeti yeniler. Fazıl Bey, Münir'i kendi dengi biriyle birlikte olması gerektiği noktasında uyarır. Bedriye böyle bir hayatı yaşamaktansa kefeni tercih edeceğini söyleyerek odadan çıkar. Üçüncü Perde, "Meclis – Gece" kelimeleri ile başlar. Gece vakti üzüntüyle düşüncelere dalan Münir, tanrı, varlık, tabiat üzerine pek de derin olmayan birtakım fikirlerle sabahı yapar. Sabah yanına gelen Bedriye'ye hikmetin maddiyata tesiri olmadığını söyleyerek intihardan başka çare kalmadığını ima eder ve hançeri beynine saplayarak kendini öldürür. Sevgilisinin ardından Bedriye de hançeri göğsüne saplamak suretiyle hayatına son verir.

Eser İstanbul'da Mahmut Bey Matbaası tarafından basılmıştır. Yazarın sanat anlayışını veren 13 sayfalık geniş sayılabilecek bir giriş yazısı ile birlikte 43 sayfadır. Eserin 12 kez sansüre uğradığı bilgisi nakledilmektedir. Metinde ardışık noktalarla satırlarca süren boşluklar bu sansürün göstergesidir. Eserin "Birkaç Söz" başlıklı giriş yazısında kitap hakkında bilgi veren Abdülhalim Memduh, eserde takip ettiği usulün daha önce Nokta dergisinde yayımlanan Nâlân ismindeki tiyatro eserinde de belirttiği üzere "müceddid-i edeb" Abdülhak Hamid'in bilhassa Nesteren'de ortaya koymuş olduğu usul olduğunu belirtir. Bu usule göre Abdülhak Hamid vezin şartını ortadan kaldırmış; sözü kaidelerle kayıt altına alınmaktan kurtarmıştır. Memduh da kayıttan ziyade her türlü fikrini rahatça ifade edebilecek kayıtsızlığın kendisine daha hoş geldiğini ifade ve itirafa kendisini mecbur hissetmektedir. Bu bapta, eserin yazımında kendisini serbesti içerisinde görerek eleştirenlere Garp usulünü takip ettiğini, terakkiye her şeyi feda edeceğini söyleyerek cevap verir. Yazının devamında da hiçbir meziyete sahip olmayan eserinin bütün kâinatı vezinsiz bir şiir gibi telakki edenler nezdinde kabul görebileceğini ümit ettiğini belirtir.

Metin, biçimi itibariyle Türk edebiyatında 19. yüzyılın ikinci yarısında özellikle Abdülhak Hamid'in tiyatrolarında temsil imkânı bulan manzum tiyatronun bir örneği görünümündedir. Dramatik şiirin tiyatrodaki yansıması olarak tanımlanan manzum tiyatronun sonucu olarak eser Bedriye, Münir ve Fazıl'ın arasında geçen konuşmalar ile örülmüştür. Eserde yazar kendi düşüncelerine yer vermemiştir. Eser, Ali Algül tarafından yayımlanmıştır (2020).

Abdülhalim Memduh’un biyografisi için bk. “Abdülhalim Memduh”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/abdulhalim-memduh