Kânî tarafından, Eflak Voyvodasının isteği üzerine yeğeni Aleksandr'ın Türkçeyi öğrenip konuşabilmesi amacıyla yazılmış didaktik eser. Eserin sebeb-i te’lif bölümünde Aleksandr’ın Türkçe öğrenmesine katkı sağlamak amacıyla yazıldığı ifade edilmiştir. Bu yönüyle yabancılar için Türkçe öğrenme ve öğretme kılavuzu sayılabilecek eser, on iki bölüm hâlinde düzenlenmiştir. Karşılıklı konuşmalarla soru-cevap yöntemi kullanılarak yazılan eserin on iki bölümüne “Makale-i Evvel”den başlayarak “Makale-i İsnâ-Aşer”e kadar isim verilmiştir. Tematik olarak eserin bölümlerinde rüya tabirleri, cömertlik, İslami motifler, görgü kuralları, belagatin önemi, ahlaki değerler, iyi bir yönetici ve insan olmaya dair çeşitli erdemler ve tavsiyeler üzerinde durulmuştur. Dil ve üslup yönüyle eserde atasözleri, deyimler, beyitler, hadisler ve ayetlerden yapılan alıntılara yer verilerek hikâyelerin akışına zenginlik katılmış; nükteli söyleyişleri, akıcı üslubu, didaktik özellikleriyle tekdüzelikten uzaklaşılmıştır. Eserin Türkçe öğretimindeki yeri ve önemi üzerinde bazı çalışmalar yapılmıştır (Eliaçık 2014, Katırcı 2020, Yazar 2011, 2013).

Şairin biyografisi için bk. “Kânî Ebu Bekir”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/kani-ebu-bekir