Celîlî'nin şiirlerinin bir kısmını içeren divançe tarzındaki eseri. Tezkirelerde Celîlî'nin eserleri arasında sayılmayan Bahâr-nâme'nin tek nüshası Süleymaniye Kütüphanesi Galata Mevlevihanesi 137 numarada kayıtlıdır. Bahâr-nâme, 921 Safer evahiri/5-14 Nisan 1515’te tamamlanır. Manzum-mensur dibacesi olan eserde 2'si eksik, 14'ü Farsça 212 gazel, 1’i Farsça 4 kıta, 1 rubai, 7’si muamma10 müfred vardır. Eserin ismi 1 kere dibacede, 2 kere gazellerin sonunda olmak üzere 3 defa Bahâr-nâme olarak kaydedilmiştir. 

Başı eksik olan eser, şiirle ilgili bir hadisle başlar. Bu kısımda Celîlî, şiir ve nesirle ilgili görüşlerini belirtir ve şiirin üstünlüğünün altını çizer. Celîlî, Hüsrev-i Dihlevi (ö.1325), Câmî (ö.1492), Nevâyî (ö.1501)’yi ve Yavuz Sultân Selîm (ö.1520)’i övdükten sonra kendisinin de iyi bir şair olduğunu belirtir. Gül-i Sad-berg isimli divanından sonra kendi hâlini anlatan 201 gazeli harf sırasına göre dizdiğini ve adını da Bahâr-nâme koyduğunu söyler (Atik 2011: 190). Şair, eserinin Selîm Han'ın huzuruna ulaşmasını, meclislerde yad edilmesini istediği bir kıtayla dibaceyi bitirir. Dibacede Leylâ vü Mecnûn'undan aldığı 8 beytin yanı sıra ve Sultân Selîm'in Farsça 4 beyti de bulunmaktadır (Atik 2011: 191). Sonrasında harf sırasına göre Türkçe gazeller gelir. Bu bölümün ardından Yavuz'un tahta çıkışı için düşürülen ve bu şiirleri yazacak kâtibe seslendiği çeşitli kıtalar gelir. Kıtalardan sonra Türkçe bir gazel ve Farsça gazellerle nüsha sona erer (Atik 2011: 191-92).

Celîlî'nin şiir hakkında görüşlerini içermesi ve hayattayken seçtiği gazelleri Bahâr-nâme adı altında bu eserde toplaması eserin değerini arttırır. Bahâr-nâme'nin dibace metni bir incelemeyle birlikte Arzu Atik tarafından makale olarak yayımlanmıştır (2011). Eserde bulunan şiirler divanın tenkitli metnine (Kazan 2011) dâhil edilmiştir.

Şairin biyografisi için bk. “Celîlî, Hâmidî-zâde Abdülcelîl Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/celili-hamidizade-abdulcelil-efendi