Salâhî'nin nefsin yedi mertebesine dair eseridir. Tasavvufî gelenekte seyr ü sülük sırasında nefsin mertebeleri olan emmâre, levvâme, mülhime, mutmainne, marziye, kudsiyyeden geçip kâmile mertebesine ulaşmak için her bir aşamada sırasıyla kelime-i tevhîd, Allah, hû, Hak, Hay, Kayyûm, Kahhâr zikr edilir. Bu konuda yazılan eserlere Risâle-i Etvâr-ı Seb’a denilir.

Etvâr-ı seb‘a konusunda daha çok Halvetî mutasavvıfları tarafından manzum mensur birçok eser kaleme alınmıştır. Bunlar arasında en dikkati çekenler Seyyid Yahyâ-yı Şirvânî (ö.862/1457), Yiğitbaşı Ahmed Şemseddîn-i Marmaravî (ö. 910/1504), Cemaleddin İshak Karamâni (ö. 923/1517), Yusuf b. Yakup Sünbül Sinan (ö. 936/1529), Sofyalı Hamza b. Bâlî (980/1572), Niyâzî-i Mısrî (11051105/1693) gibi meşhur mutasavvıflar gelmektedir (Muslu 44-45).  Etvar-ı Seb’a yazanlardan biri de Salâhî’dir. Onun manzum olarak kaleme aldığı eser aynı kalıp ve kâfiyeyle yazılmış 63 beyitten ibarettir. Eserin içeriğindeki başlıklar: Etvâr-ı seb’a, Esyâr, Avâlim, Mahal, Vâridât, Hâlât, Envâr, Ricâlü’l-Gayb. 

Şairin biyografisi için bk. “Salâhî, Abdullah Salâhaddîn”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/salahi-abdullah-salahaddin