Gülşehrî tarafından kaleme alınan aruza dair mensur eser. Eserin adı elimizdeki tek nüshanın başlığında surh mürekkeple yazıldığı gibi metin içinde de “Arûz-ı Gülşehrî” olarak zikredilir. 16 varaklık küçük bir Farsça bir risaledir.

Metinde birkaç satırlık Arapça hamdele ve salveleden sonra eserin içeriğinden kısaca bahsedilmiştir. Arûz-ı Gülşehrî’nin bilinen tek nüshası Millet Kütüphanesi, Farsça Yazmalar, nu. 517’deki bir risaleler mecmuasının 1b-16b sayfaları arasında yer almaktadır. İlk 10 yaprakta aruz daireleri, bahirleri; kalıpların harflerin sakin veya müteharrik olmalarına göre tespiti, hazf, zihaf vb. konular teorik olarak anlatıldıktan sonra 10b-16b sayfaları arasında bütünüyle örnek metinlere yer verilmiştir. Teorik kısımda da anlatılan hususlara misal olmak üzere bazı beyitler bulunmakla birlikte asıl manzum örnekler eserin ikinci bölümündedir. Bu bölümde 60 bahir tam adlarıyla başlık olarak kaydedildikten sonra her bir bahir için ikişer beyit olmak üzere 120 beyitle örneklendirilmiştir. Bütün örneklerin Farsça olduğu eserde Gülşehrî bir yerde (9a) mahlası da geçen bir beyti nakletmiştir. İkinci kısımdaki, doğrudan o bahirle ilgili öğretici ifadelerden oluşan beyitlerin bu eser için hususan yazıldığına göre Gülşehrî’nin kendisine ait olmalıdır. Örnek olarak gösterilen beyitlerin üçüncü mısraları daima o bahrin kalıbından oluşmaktadır. 

Arûz-ı Gülşehrî’nin eldeki yegâne nüshasında “hâtime” bölümü yoktur ve eser “Bahr-i Mütedârik-i Mahbûn” için verilen iki örnek beyitle sona erer. Sondaki ferağ kaydına göre söz konusu nüsha, 8 Şevval 1147/3 Mart 1735 günü ikindi vakti İstanbul’da istinsah edilmiştir. Eserin başka bir nüshasına ulaşılamaması bu hususta kesin bir hükme varmamıza imkân vermiyorsa da hâtime bölümünün bulunmayışının müelliften ziyade müstensih kaynaklı olduğu  tahmin edilebilir.

Eserden ilk söz eden Kilisli Rifat Bilge’dir (Hoca Mes’ûd bin Osmân 1342: 15).

Şairin biyografisi için bk. “Gülşehrî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/gulsehri