- Yazar Biyografisi (TEİS)
Şıñko Şeli Tutuñ - Madde Yazarı: Prof. Dr. Ceval Kaya
- Eser Yazılış Tarihi:10. yüzyıl
- Yazıldığı Saha:Eski Uygur
- Edebiyat Alanı:Yazılı Edebiyat / Divan Edebiyatı
- Dönemi:Başlangıç-15. Yüzyıl
- Dili:Türkçe
- Alfabesi:Uygur
- Yapısı:Mensur
- Niteliği:Tercüme
- Türü/Formu:Diğer
- Yayın Tarihi:25/10/2021
ALTUN YARUK
sûtraŞıñko Şeli Tutuñ (d. ?/? - ö. ?/?)
ISBN: 978-9944-237-87-1
Altun Yaruk, Budizm’in Mahayana mezhebine ait bir sutra kitabı.
Uygurcanın en tam ve en hacimli birkaç eserinden biridir. Daha çok Altun Yaruk adıyla bilinir. Tam ismi şudur: Altun öñlüg yaruk yaltrıklıg kopda kötrülmiş nom iligi “Altın renkli, ışıklı, en üstün sutra hükümdarı”.
Eserin aslı Sanskritçedir. VIII. yüzyılın başlarında I-tsing tarafından Çinceye tercüme edilmiştir. Çinceden de Uygur mütercimi Bişbalıklı Şıñko Şeli Tutuñ tarafından muhtemelen 10. yüzyılda Uygurcaya çevrilmiştir.
Altun Yaruk, meşhur bir sutradır. Çince ve Uygurcadan başka Soğutça, Tibetçe, Hotence, Moğolca ve Tangutça çevirileri de vardır.
Sutra, Budist terminolojide, Buda’nın konuşmalarını içine alan bir kitap türüdür. Bu bakımdan, İslami terminolojide aşağı yukarı hadislere karşılık gelir. Müritlerinden birinin Buda’ya Budizm'in herhangi bir meselesiyle ilgili bir soru yöneltmesiyle konuya girilir. Buda, bazen araya öyküler de katarak örneklerle ve açıklamalarla soruyu cevaplandırır.
Altun Yaruk’un dili klasik Uygurcadır. Geç Petersburg yazmasında bile bu özellikler titizlikle korunmuştur. Kolofonlarda ve Buyan Evirmek bölümünde ise yer yer yeni dil özellikleri görülür.
Eser, söz dağarcığı bakımından da zengindir. 3600 civarında madde başı mevcuttur. Bunların da yaklaşık % 80’i Türkçedir.
Eser, 10 kitap içine dağılmış 31 bölümden oluşmaktadır. Bölüm başlıkları şunlardır:
1. Bölüm: Başlag “Başlangıç”.
2. Bölüm: Kirtüdin kelmişlerniñ özin yaşın okıtmak “Hakikatten gelmişlerin hayatını anlatmak”.
3. Bölüm: Kirtüdin kelmişlerniñ üç etözin adırtlamak “Hakikatten gelmişlerin üç vücudunu ayırt etmek”.
4. Bölüm: Tülte altun küvrüg körüp kşantı kılmak “Rüyada altın davul görüp tövbe etmek”.
5. Bölüm: Kılınç adartmakın öçürmek “Amel engelini söndürmek”.
6. Bölüm: Arıg yir orunlar sayukı daranı tigme tutruk nomlarıg bodı tigme tuyunmak köñülüg okıtmak “Bütün temiz yerlerdeki dharani denen temel nomları (ve) bodhi denen duyma gönülünü anlatmak”.
7. Bölüm: Lınhua çeçek yöleşürügi üze ögmek “Nilüfer çiçeğine benzeterek övmek”.
8. Bölüm: Toñ altun daranıg okıtmak “Som altın dharaniyi anlatmak”.
9. Bölüm: Yok kurug tözin okıtmak “Boşluğun aslını anlatmak”.
10. Bölüm: Yok kurug töziñe tayanıp küsemiş küsüşüg kanturmak “Boşluk köküne dayanarak duyulan arzuyu kandırmak”.
11. Bölüm: Tört maharanç teñriler teñri yalañuk kuvragın körmek “Dört maharaja tanrının, tanrı ve insan topluluğunu gözetmesi”.
12. Bölüm: Tört maharança teñriler yirtinçüg közetmek “Dört maharaja tanrının, yeryüzünü koruması”.
13. Bölüm: İlinmeksiz tigme daranı nomug okıtmak “Bağlanmama denen dharaniyi anlatmak”.
14. Bölüm: Çıntamanı atlıg daranı nomug okıtmak “Cintamani adlı dharaniyi anlatmak”. 15. Bölüm: a. Sarasvatı atlıg teñri kızı ötüg ötünmek “Sarasvati adlı tanrı kızının saygıyla arz etmesi”.
15. Bölüm: b. Bölüm başlığı düşmüş.
16. Bölüm: Şırıgını atlıg teñri katunı ötüg ötünmek “Şirigini adlı tanrıçanın saygıyla arz etmesi”.
17. Bölüm: Şırıgını atlıg kut teñri katunı ed tavarıg üstemek “Şirigini adlı kut tanrıçasının mal ve mülkü artırması”.
18. Bölüm: Vasundarı atlıg yir katunı ötüg ötünmek “Vasundari adlı yer tanrıçasının saygıyla arz etmesi”.
19. Bölüm: Sançanaçavı atlıg teñriler uruñutı ötüg ötünmek “Sançanaçavi adlı tanrılar savaşçısının saygıyla arz etmesi”.
20. Bölüm: İligler kanlarnıñ köni törüsin aymak “Hükümdarların adil kanununu söylemek”.
21. Bölüm: Suçatı atlıg ilig kannıñ tıltagın okıtmak “Sujati adlı hükümdarın sebebini anlatmak”.
22. Bölüm: Teñriler yekler közetmek “Tanrıların (ve) şeytanların koruması”.
23. Bölüm: Bölüm başlığı düşmüş.
24. Bölüm: İg agrıg […] “Hastalık (…)”.
25. Bölüm: Udakanışandı urınıñ işin kütügin okıtmak “Udakanişandi (adlı) erkeğin işini anlatmak”.
26. Bölüm: Bölüm başlığı düşmüş.
27. Bölüm: Ontın sıñarkı bodısatavlar teñri teñrisi burkanıg ögmek “On yöndeki bodisatvaların, tanrılar tanrısı Buda’yı övmesi”.
28. Bölüm: Somakıtu bodısatav teñri teñrisi burkanıg ögmek “Somaketu (adlı) bodisatvanın, tanrılar tanrısı Buda’yı övmesi”.
29. Bölüm: Bodı sögüt teñrisi teñri teñrisi burkanıg ögmek “Bodhi ağaç tanrısının, tanrılar tanrısı Buda’yı övmesi”.
30. Bölüm: Sarasvatı teñri kızı teñri teñrisi burkanıg ögmek “Sarasvati (adlı) tanrı kızının, tanrılar tanrısı Buda’yı övmesi”.
31. Bölüm: Bu nom erdinig tutuzmak “Bu sutra cevherini teslim etmek”.
Petersburg nüshasına, ayrıca giriş (süü) ve sevap yöneltimi (buyan evirmek) bölümleri eklenmiştir.
Eserin tam nüshası Petersburg’da Doğu Araştırmaları Enstitüsünde korunmaktadır. 1910 yılında Çin’in Gansu vilayetinde S. E. Malov tarafından ele geçirilmiştir. 1687 yılında istinsah edilmiş geç bir kopyadır. 355 yaprağı günümüze ulaşmış olup bu, tüm eserin yaklaşık % 85’ine tekabül etmektedir.
Almanya’nın Berlin şehrindeki Turfan koleksiyonlarında da 70’i aşkın yazmaya ait 800’den fazla parça tespit edilmiştir. Başka Turfan koleksiyonlarda da yeni yeni parçalar ortaya çıkmaktadır. Petersburg yazması ile Berlin parçaları birbirini tamamlamaktadır. Böylelikle eserin neredeyse tamamı inşa edilebilmektedir.
Altun Yaruk çalışmaları 1908 yılında Berlin Turfan koleksiyonlarındaki 8 belgenin F. W. K. Müller tarafından yayını ile başlamıştır. 1913-1917 arasında Petersburg nüshası W. Radloff ve Malov tarafından dökme Uygur harfleriyle yayımlanmıştır. Daha sonraki yayınlar hep bu Radloff-Malov yayınına dayanır. Altun Yaruk üzerinde yapılmış çalışmalar, müstakil bibliyografya teşkil edecek kadar artmıştır.
Radloff-Malov neşrinden sonra C. Kaya (1994) ve T. Ayup-M. Sayit (2001) metnin tamamını yayımlamışlardır. S.-C. Raschmann’ın Berlin Turfan koleksiyonlarındaki Altun Yaruk’a ait parçaların 3 cilt halinde kataloğunu yayımlaması, Altun Yaruk çalışmalarını hızlandırmıştır. Birçok araştırıcı tez veya müstakil araştırma olarak eserin kitaplarını/bölümlerini işlemişlerdir.
Eserden Örnekler
öñre ertmiş ödte bu çambudıvıp uluşda maharatı atlıg ilig kan bar erti .. ol yeme maharatı ilig kan ertingü ulug bay barımlıg tsañları agılıkları ı tarıg ed tavar üze tolu alp atım süülüg küçiñe tükellig törtdin sıñar yir orunug iymiş basmış üküşke ayatmış agırlatmış ürüg uzatı köni nomça törüçe başladaçı imerigme kamag bodunın karasın asmış üklitmiş kopdın sıñar yagısız yavlaksız erti ..
ol antag osuglug çoglug yalınlıg küçlüg küsünlüg ilig kannıñ ulugı katunınta togmış körgeli seviglig körklüg meñizlig üç oglanı erti :: eñilki ulugı oglanınıñ atı mahabalı erti .. ikintisi ortun oglınıñ atı mahadıvı erti .. üçünçi eñ kiçigi oglınıñ atı mahasatvı erti ..
bir ugurta ol ilig kan üç oglanı birle taşdın tagda arıgda ilinçüke bartı .. kaçan anta tegip ilinçü meñi işin ertürtükde ötrü ol üç tigitler hua çeçek tüş yimiş evdigeli ataları ilig begke ötünüp ayıtıp kaltılar .. anta munta ınaru berü yorıyu bir ulug kamışlıg berk arıgka kirip ötrü anta tıngalı olurtılar .. tıngalı olurmışda eñ ulugı tigin iki inileriñe ınça tip tidi
ay inilerim meniñ bükünki kün ertingü korkgum beliñlegüm kelir .. ınça bolmasun kaltı bu arıg semek içinte kadır yavlak keyikler bar bolup biz yokadguluk emgengülük bolmalım tip ..
ikintisi tigin ınça tip tidi ..
eşidü yarlıkasun içime kim meniñ bu etözümin isirkegüm idi kelmez :: tek biziñe neçökin erser amraklartın adırılguluk emgek bolmasun erti tip korkar men tip ..
bu savıg eşidip üçünçi mahasatvı tigin iki içileriñe ötrü ınça tip ötünti ..
bu erser ıduk arjılar .. turguluk orun ol meniñ idi korkınçım ayınçım yok .. öñi adırılmaklıg busuşum yeme yok ınçıp etözümde tolu ögrünç sevinç togar .. bulgay erki biz yig adruk buyanıg tip tidi ..
ol ödün bu üç tiginler öz öz köñüllerinteki sakınmış savların sözleşip ötrü örü turup ol arıg içinte takı içkerü kirtiler .. ança yorıyu yañı enüklemiş bir tişi barsıg körtiler ..
(R-M 607/8-609/17 = Kaya 1994: 320-321).
Çeviri
Geçmiş zamanda bu Hindistan’da Maharatı adlı (bir) hükümdar vardı. Maharatı (adlı) bu hükümdar çok zengindi. Ambarları tahıl (ve) mal ile doluydu. Cesur, savaşçı (ve) güçlü askerlere sahipti. Dört taraftaki yerleri ele geçirmişti. Herkesin saygısını kazanmıştı. Daima adil kanunlara göre hükümdarlık ediyordu. Bütün halkını çoğaltmıştı. Her taraf düşmanlardan temizlenmişti.
Böylesine ünlü ve güçlü (bu) hükümdarın büyük kraliçesinden doğmuş görülmeye değer, sevimli, güzel üç oğlu vardı. Birinci, (yani) büyük oğlunun adı Mahabalı idi. İkinci, (yani) ortanca oğlunun adı Mahadıvı idi. Üçüncü, (yani) en küçük olan oğlunun adı Mahasatvı idi.
Günün birinde o hükümdar üç oğluyla birlikte dışarıya ormana gezmeye gitti. Oraya varıp gezme işini bitirdikten sonra, o üç prens, çiçek (ve) meyve toplamak için babaları hükümdardan izin isteyip (orada) kaldılar. Oraya buraya öteye beriye yürüyerek büyük kamışlı bir ormana girdiler. Sonra dinlenmek için orada oturdular. Oturduklarında en büyük prens, iki kardeşine şöyle dedi:
“Ey kardeşlerim, ben şimdi çok korkuyorum. Korkarım, bu orman içinde vahşi hayvanlar vardır. İnşallah, biz ölmeyiz (veya) yaralanmayız.”
İkinci prens şöyle dedi:
“İşitiver, ey ağabeyim. Sevdiklerimden ayrılma ıstırabı olmasaydı, ben bu vücudumu feda etmekten çekinmezdim. (Bu yüzden) korkuyorum.”
Üçüncü prens Mahasatvı, bu sözleri dinledikten sonra iki ağabeyine şöyle dedi:
“Burası, kutlu ermişlerin bulunabileceği (bir) yerdir. Ben hiç korkmuyorum. Ayrılma kaygım da yok. Aksine çok seviniyorum. Biz, olağan üstü mutluluğu bulacağız galiba.”
O zaman, bu üç prens kendi içlerinde düşündüklerini (bir birlerine) söylediler. Sonra ayağa kalkıp o ormanın daha içerilerine girdiler. Öyle yürürken yeni yavrulamış bir kaplan gördüler.
Kaynakça
Ayazlı, Ö. (2012). Altun Yaruk Sudur. VI. Kitap. Karşılaştırmalı Metin Yayını. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yay.
Ayup, T.-M. Sayit. (2001). Qedimki Uygur Til–Yéziqidiki Altun Yaruk. Şincan Halk Neşriyatı, Ürümçi.
Canan, S. (2015). “Türkiye’de Yapılan Altun Yaruk Sudur Çalışmaları Üzerine Bir Değerlendirme”. Mustafa Öztürk’e Armağan. İstanbul. 181-192.
Çağatay, S. Ş. (1945). Altun Yaruk’tan İki Parça. I. Küü Tav’ın Canlıları Öldürdüğünden Dolayı Gördüğü Ceza. II. Üç Prensle Pars Hikâyesi (Prens Maḥasatvi). Ankara: Ankara Üniversitesi Yay.
Çetin, E. (2020a). Altun Yaruk. VII. Kitap. Berlin Bilimler Akademisindeki Metin Parçaları. (Karşılaştırmalı Metin, Çeviri, Açıklamalar, Dizin). Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
Çetin, E. (2020b). Altun Yaruk. VIII. Kitap. Berlin Bilimler Akademisindeki Metin Parçaları. (Karşılaştırmalı Metin, Çeviri, Açıklamalar, Dizin). Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
Elverskog, J. (1997). Uygur Buddhist Literature. Brepols, Turnhout. || Budist Uygur Edebiyatı. Çev. M. Ağca-D. Uzunkaya. Ankara, 2020: Türk Dil Kurumu Yay.
Gulcalı, Z. (2013). Eski Uygurca Altun Yaruk Sudur’dan “Aç Bars” Hikâyesi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
Gulcalı, Z. (2021). Altun Yaruk Sudur. X. Kitap. (Metin-Türkiye Türkçesine Aktarımı-Çince Metinle Karşılaştırmalı Açıklamalar-Sözlük-İkilemeler Dizini). Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
Karahan, A. (2013). ““Altun Yaruk” İle İlgili Türkiye’deki Çalışmalara Bir Bakış”. Dil Araştırmaları, 12, 277-287.
Kaya, C. (1994). Uygurca Altun Yaruk. Giriş, Metin ve Dizin. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
Kaya, K. (2020). Suvarnabhāsa Sūtra -Altın Işık Sūtrası-. Çev. K. Kaya. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yay.
Müller, F. W. K. (1908). Uigurica. Abhandlungen der Preußischen Akademie der Wissenschaften. Berlin, 3-60.
Nobel, J. (1937). Suvarnaprabhāsottama-Sūtra. Das Goldglanz-Sūtra. Ein Sanskrittext des Mahāyāna-Buddhismus. Leipzig: Harrassowitz.
Nobel, J. (1958). Suvarnaprabhāsottama-Sūtra. Das Goldglanz-Sūtra. Ein Sanskrittext des Mahāyāna-Buddhismus. I-tsing’s chine¬si¬sche Version und ihre tibetische Übersetzung. Erster Band: I-tsing’s chinesische Version. Übersetzt, eingeleitet, erläutert und mit einem photomechanischen Nachdruck des chinesischen Textes versehen. Leiden: E. J. Brill.
Ölmez, M. (1991). Altun Yaruk. III. Kitap (=5. Bölüm). (Suvarnaprabhâsa¬sûtra). Ankara.
Radloff, W. (1930). Suvarnaprabhāsa. (Das Goldglanz-Sūtra). I-III. Leningrad.
Radloff, W.-S. E. Malov’ (1913-1917). Suvarnaprabhāsa. (Sutra zolotogo bleska). Tekst’ uygurskoy redaktsii. Sanktpeterburg’: İmperatorskaya Akademii Nauk.
Raschmann, S.-C. (2000). Berliner Fragmente des Goldglanz-Sūtras. 1: Vorworte und erstes bis drittes Buch. Stuttgart: Franz Steiner.
Raschmann, S.-C. (2002). Berliner Fragmente des Goldglanz-Sūtras. 2: Viertes und fünftes Buch. Stuttgart: Franz Steiner.
Raschmann, S.-C. (2005). Berliner Fragmente des Goldglanz-Sūtras. 3: Sechstes bis zehntes Buch Kolophone, Kommentare und versifizierungen Gesamtkonkordanzen. Stuttgart: Franz Steiner.
Tekin, Ş. (1959). “Altun Yaruk’un Çincesinin Almancaya Tercümesi Dolayısıyla”. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten 1959, 293-309.
Tokyürek, H. (2018). Altun Yaruk Sudur. IV. Tegzinç. (Karşılaştırmalı Metin Yayını). Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
Tümenbayar, Z. (2019). Altun Yaruk’un (II. Kitap) Türkçe ve Moğolca Çevirilerinin Karşılaştırmalı Söz Varlığı. İstanbul. (Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Eski Türk Dili Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi).
Uçar, E. (2009). Altun Yaruk Sudur. V. Kitap. Berlin Koleksiyonundaki Fragmanların Transliterasyonu ve Transkripsiyonu, Açıklamalar ve Dizin. İzmir. (Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dünyası Araştırmaları Ana Bilim Dalı Türk Dili ve Lehçeleri Bilim Dalı Doktora Tezi).
Uçar, E. (2013a). Uygurca Altun Yaruk Sudur. IX. Tegzinç. Diplomatik Neşir Usûlüyle Yayını, Tercüme, Açıklamalar ve Dizin. İzmir: Dinazor Yay.
Uçar, E. (2013b). “Altun Yaruk Sudur Üzerine Yapılan Çalışmalar Hakkında Açıklamalı Bir Kaynakça Denemesi”. Türük. Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, 1/1, 227-251.
Wilkens, J. (2001). Die drei Körper des Buddha (trikāya). Das dritte Kapitel der uigurischen Fassung des Goldglanz-Sūtras (Altun Yaruk Sudur) eingeleitet, nach den Handschriften aus Berlin und St. Petersburg herausgegeben, übersetzt und kommentiert. Mit 22 Abbildungen auf IX Tafeln. Turnhout: Brepols.
Zieme, P. (1976). “Sïngqu Säli Tutung-Übersetzer buddhistischer Schriften ins Uigurische”. Tractata Altaica. Festschrift für Denis Sinor. Wiesbaden. 767-775.
Zieme, P. (1996). Altun Yaruq Sudur. Vorworte und das erste Buch. Edition und Übersetzung der alttürkischen Version des Goldglanzsūtra (Suvarnaprabhāsottamasūtra). Mit 139 Abbildungen auf 88 Tafeln. Turnhout: Brepols.
Atıf Bilgileri
Benzer Eserler
# | Madde | Yazar | Madde Yazarı | İşlem | ||
---|---|---|---|---|---|---|
1 | SADDHARMAPUNDARÎKA SÛTRA ŞERHİ | ? | Dr. kenan azılı |
Görüntüle | ||
2 | NÎLAKANTHAKA SÛTRA | Şingko Şeli Tutung | Dr. kenan azılı |
Görüntüle | ||
3 | SEKİZ YÜKMEK YARUK / Fo shuo tian di ba yang shen zhou jing | ŞİNGKO ŞELİ TUTUNG | Hüseyin Yıldız |
Görüntüle | ||
4 | XUANZANG BİYOGRAFİSİ | ŞİNGKO ŞELİ TUTUNG | Dr. Öğr. Üyesi Hakan Aydemir |
Görüntüle | ||
5 | SAMANTABHADRACARYÂPRANİDHÂNA | Kalım Keyşi | Diğer Tuğçe COŞKUN SEBER |
Görüntüle | ||
6 | DÎVÂN (ŞÎRÎN) | Şîrîn, Şîrîn-i Dehlevî, Şîrîn-i Gûr, Radıyye Begüm, Raziye Begüm | Prof. Dr. Fatma Sabiha Kutlar Oğuz |
Görüntüle |