İbnü’l Hakkı Mehmed Tahir’in 1315/1898 yılında Hanımlara Mahsus Gazete Matbaasında yayımlanan hikâyesi. Kadınları ilgilendiren meseleler ve toplumsal değişimlere önem verdiği bilinen İbnü’l-Hakkı Mehmed Tahir, Saray’ın maddi desteğiyle çıkarmaya muvaffak olduğu gazetenin yayın politikasını “okuyup yazmayı seven, eğitimli, dindar, iyi ahlâk sahibi, iyi eş ve iyi anne özelliklerine sahip Osmanlı Müslüman hanımı yetiştirmek” olarak açıklar. Hanımlara Mahsus Gazete Matbaası tarafından neşredilen bu küçük hikâyede açıkladığı politikaya sadakatle bağlı kaldığı görülür.

Dört yaşındaki Hatice’nin anne babası, memleketlerinde geçimlerini sağlamakta zorlanınca İstanbul’a gelip Sirkeci’de küçük bir kulübeye yerleşirler. “Fukara-i sâbirînden” olan ailenin reisi Ali Ağa hamallık yapar. Fakat işler umulduğu gibi gitmez ve aile daima yarı aç yarı tok günlerini geçirirken bir ayın sonunda kendileri için üç gün sürecek bir açlık başlar. “Her şeyi Hazret-i Hallâk-ı Âlem’den bil”en bu sabırlı ailenin açlıkla sınandığı sürecin dördüncü gününün sabahında kapıda hali vakti yerinde olan İhsan Bey belirir. Bir aydır Hatice’yi sokakta görüp seven İhsan Bey, onu üç gündür görmeyince merak edip eve gelmiştir. Açlıktan zayıf düşen Hatice’yi tedavi ettirdikten sonra evlat edinmek istediğini, ailesinin yılda bir defa gelip onu görebileceğini söyler. Ali Ağa ve eşi bir bu teklifi kabul edip Sirkeci’den trene binerek memleketlerine dönerler. İhsan Bey Hatice’nin eğitimi ve yetiştirilmesiyle özel olarak ilgilenir. Altın sarısı saçlarından mülhem herkesin kendisine “Altın Perisi” dediği Hatice, yeni ailesinin gayretlerini boşa çıkarmaz; sağlam karakteri ve aldığı eğitimle kendini geliştirmesi neticesinde herkesin sevip takdir ettiği bir kadın olur. Her gören, Hatice’yle oğlunu evlendirmek istese de İhsan Bey damadını içgüveysi olarak almak istediğinden yirmi beş yaşlarındaki Naim Bey’le evlenmelerine cevaz verince evlenip İhsan Bey’le yaşamaya başlarlar. Naim Bey, altı odalı bir ev yaptırıp Ali Ağa’yla eşini İstanbul’a getirtir ve bu yeni eve taşınırlar. Hatice ve Naim Bey’in dünyaya gelen çocuklarıyla bu aile mutlu bir hayat yaşamaya devam eder.

Hikâye ve anlatma zamanı, mekân tasvirleri, karakterizasyon konusunda zayıflıklar bulunan hikâye, dönemin ruhuna/eserlerine uygun olarak mutlu biter. II. Meşrutiyet sonrasında da kadınlarla ilgili konularda kalem oynatan Mehmed Tahir, hikâyenin kurgusu ve teknik aksaklıklarından ziyade konuyu basitçe işleyip mutlu sonla bitirmeyi tercih eder.