Hayatı hakkında çok fazla bilgi bulunmayan 17. yüzyıl şairi Zaifî'ye ait olan eser. İlk olarak Önder Göçgün tarafından varlığından haberdar edilen eser (1986: 93-94) mesnevi nazım şekliyle kaleme alınmıştır.  

Türk edebiyatında Zaîfî’ye kadar çeşitli şekillerde işlenen bazı öykülerin tekrar ele alınıp mesnevi formunda derlenmesi yönü ile orijinal olan Ahbârü’l-İber, remel bahrinin “fâilâtün fâilâtün fâilün” kalıbıyla tek vezinde kaleme alınmıştır (Korukluoğlu 2014:31). Basit mesnevi formunda tertiplenen Ahbârü’l-'İber  tevhit, münacat, na‘t ve dört halifeye övgü ile başlamış ve “Beyân-ı Sebeb-i Te‘lîf-i Kitâb” başlığı altında, mesnevinin yazılış nedeninin açıklanmasıyla devam etmiştir.

Eserini “İbretli Haberler” anlamında “Ahbarü’l-'İber” ismiyle adlandırdığını belirterek 1107/1695-96 tarihinde yazdığını bildiren şair, müteakip dizelerde kendisini, ailesini tanıtıp mahlasına yer verir. Mesnevide hatime ayrı bölüm halinde işlenmemiş; son hikâyenin hatimesi ile kitap hatimesi birleştirilmiştir. (Korukluoğlu 2014: 32). Eser elli bir hikâyeden oluşmaktadır. Hikâyelerin muhtevasında mucizevi ve sahih olaylar anlatılır. Bunların bazısı velâyetname ve bazısı keramet-nâme nev'inden manzum öykülerdir. Anlatılan hikâyelerin sonunda şairin okuyucuya vermek istediği mesajlar vardır. Şairin amacı muhatabın kıssadan hisse çıkarmasını sağlamaktır (Işık 2016:6).

Korukluoğlu’na göre mesnevi 8750 beyittir (2014: 33). Ancak Işık,  eserin sonundaki “Varaka ve Gülşah” ile “Muhammet Hanefi” hikâyelerinin ulaşabildiği nüshaların yalnızca birinde bulunduğunu ifade etmiş, bu hikayelerin konusu itibariyle Ahbâru'l-'İber'den farklı olduğunu söyleyerek mesneviden bağımsız olduğunu ve eserin 7095 beyit olduğunu belirtmiştir (2016: 1011).

Üzerine bir yüksek lisans tezi (Korukluoğlu 2014), bir de doktora tezi (Işık 2016) yapılan Ahbârü’l-'İber, Özmen (2017) tarafından yayımlanmıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Za'îfî, Muhammed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/zaifi-muhammed