Recaizâde Mahmut Ekrem’in tiyatro türündeki ilk eseri. “Dört fasıldan ibaret dramdır” alt başlığıyla 1870 tarihinde yayımlanan eser, kaynağını Genvieve de Brabant efsanesinden alır ve melodram türüne yakın  bir hususiyet arz eder. 

Kocası Kont Mişel’in savaşa giderken Anjelik’i en güvendiği isim olan Josef’e emanet etmesi ve Anjelik’in namusunu koruma mücadelesi eserin merkezindedir. Kont Mişel’in yokluğunda Josef, Anjelik’le bir arada olmayı teklif eder. Bu teklifi reddeden Anjelik, uğradığı iftira neticesinde ölüme mahkûm edilir. Ancak ne olursa olsun Josef’le birlikte olmayı reddeden ve ölümden korkmayan Anjelik’in en büyük arzusu kocasına gerçeği anlatabilmektir. Bir mektup yazarak en güvendiği hizmetkârına veren Anjelik, cellatlar tarafından öldürülmez ve kaçmasına müsaade edilir. Kont Mişel ise savaştan döndükten sonra gerçeği öğrenir ve bir tesadüf eseri karısını bularak eski günlerine tekrar dönerler.

Afife Anjelik, göstermeye dayalı bir metin olmasına rağmen çoğu zaman kahramanları hareketsiz bırakan ve onları yalnız konuşturan bir özelliğe sahiptir. Diğer teknik noktalarda da kusurları olan eserin ahlaki nasihatleriyle ön plana çıktığını belirtmek gerekir. Oyunun isminde de vurgulanan “iffet”in yanı sıra vicdan, nasihat, suçlunun cezadan önce muhakeme edilmesi (Enginün 2007: 681) gibi devri için ediplerin önem verdiği unsurların oyunda ön plana çıkmaktadır. Bununla beraber, oyun her ne kadar yabancı bir memlekette geçse de İslam akidesinin esaslarının ön planda olduğu ifade edilmelidir.

Sanatkârın biyografisi için bk. “Recaizâde Mahmut Ekrem”, Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/mahmut-ekrem-recaizade