Kastamonulu Yûsuf’un tarikat adabını öğretmek maksadıyla yazdığı eser. Eserin varlığı, müellifin Muhammediye’sinden anlaşılmaktadır. Bu eserin hâtimesinde (11730-11732. beyitler) Yûsuf, Ankara’da ikamet ettiği bir dönemde Hak yoluna talip kimseler için bütün edeplerin toplandığı Âdâbü’t-Tâlibîn adında bir eser yazdığını söylemektedir. Yûsuf, eserini Cenâb-ı Hakk’ın merhametine nail olmak ve hayır duayla anılmak için yazdığını belirtmektedir. Bir diğer sebep de dostlarının ondan tarikat adabı konusunda Türkçe bir eser yazmasını istemeleridir. Nitekim mevcut âdâp kitaplarının Arapça veya Farsça olması dolayısıyla dervişlerin söz konusu eserlerden yeterince istifade edememeleri durumu söz konusudur. Eser, üç ay gibi kısa bir sürede yazılmış olup 6 Cemâziyelâhir 900/13 Mart 1495 tarihinde tamamlanmıştır.

Âdâbü’t-Tâlibîn, genel itibarıyla mensur olup mensur-manzum karışık biçimde kaleme alınmıştır. Eserdeki manzum kısımların bazıları hayli uzun olup beyit sayısı yer yer 167’ye kadar çıkabilmektedir. Bu kısımlar mesnevi şeklindedir. Besmele, hamdele ve salvele ile başlayan eserde Cenab-ı Hakk’a hamd ve sena ile peygamberlere, özellikle de Hz. Peygamber’e salat ve selam getirildikten sonra yaratılış konusu ayet ve hadislerle tasavvufî açıdan etraflıca açıklanır. Akabinde sebeb-i te'lif kısmı ile 53 beyitten oluşan ve “Münâcât” başlığını taşıyan bir manzume yer alır. Münacattan sonra müellif, eseri neden Türkçe yazdığını açıklar. Daha sonra eseri oluşturan bab ve fasıllarda ele alınan konuların fihristine yer verilir. Bu konuların ayrıntılı bir biçimde anlatılarak ele alınmasından sonra 98 beyitten oluşan ve “Hâtimetü’l-Kitâb” başlığını taşıyan bitiş bölümü yer alır. Yûsuf, eserini şeyhlerin kitaplarında bulduğu edepler ile “pîrlerim” diye bahsettiği Kâsım Halîfe ve Cemâl-i Halvetî’den görüp işittiği edepleri bir araya toplayarak meydana getirmiştir. Eser iki bâbdan müteşekkil olup birinci bâb sekiz, ikinci bâb ise on dokuz fasıldır. Ele alınan konular, ayet ve hadisler ile peygamber kıssalarından, meşhur velilerin menkıbelerinden alınan misallerle açıklanmış; okuyucuya/dinleyiciye bilgi verme amacı güdülmüştür.

Eserin şu ana kadar tespit edilebilen üç nüshası mevcuttur. İlk nüsha Süleymaniye Kütüphanesi, Uşşakî Tekkesi koleksiyonunda 325 numarada kayıtlıdır. 1000/1592 tarihinde Rıdvân bin Abdullâh tarafından istinsah edilen bu nüsha, istinsah tarihi en eski olanıdır. İkinci nüsha, Türk Dil Kurumu Kütüphanesi, A 391 numarada kayıtlı olup 1042/1632 tarihinde istinsah edilmiştir. Üçüncü nüsha, Vatikan Kütüphanesi, Vat. Turco 336 numarada kayıtlıdır. Şeyh Seyyid Muhammed Muhyiddîn el-Kâdirî tarafından 1271/1855 tarihinde istinsah edilmiştir.

Eser, Kastamonulu Yûsuf’un Muhammediye’si (İnceleme-Metin) başlıklı çalışmada tanıtılmıştır (Kavaklıyazı 2019: 20-24).