Mehmed Tahir’in çeşitli kıssalardan oluşan ve fıkra mahiyeti taşıyan eseri. Eser, 1307 tarihinde “Kıssadan hisse alır âkiller” sloganıyla Âlem Matbaası’nda basılmıştır. Osmanlı “letâif” geleneğini andıran bir şekilde “hakiki olmayan ve eğlence maksadıyla” (Muallim Naci: 657) kaleme alınan bu fıkra kitabı, Mehmed Tahir’in aynı çizgideki bir başka eseri Garîbe ile beraber düşünülebilir. Yazar, eserin “ifade-i meram” kısmında daha önce aynı adlı bir risalesinin varlığından söz ederek bu kez münferit bir eser kaleme alma cesareti gösterdiğini belirtmektedir.

Kıssadan hisse çıkarma odaklı bu kitapta sırasıyla Bir Bekçi, Bir Arap, Diyojen, Bir Müşteri, Bir Tavşan ile Bir Dişi Arslan, Bir Kayıtsız Adam, Bir Papaz, Bir Bahçivan, İki Kişi, Hoca Nasreddin, Çocuğun Biri, Bir Nekre, Bir Mösyö, Kelbin Biri, Bir Tüccar, Bir Adam, Patlıcan Sevmez Bir Adam, İki Horoz, Hasta ile Hekim, Tabibin Biri, Bir Köpek ile Bir Çaylak, Ahmak Horosânî, Herifin Biri, Hoca Nasreddin, Üç Züğürt, Haşmet, Serseri Bir Adam, Karı Koca, Haşmet, Volter, Suya Atılan Bir Adam, Bir Mirasyedi ile Muallim, Bir Saatçi, Bir Köylü, Bir Kadı, Bir Adam, Fakir ile Derviş, İki Ahbap, Bir Kız, Zürefâdan Biri, Sarhoşun Biri isimli kırk bir fıkra yer almaktadır. Bu fıkralar, herhangi bir tasnif dâhilinde yazılmamış olup çeşitli konularda ve çeşitli simalarla zengin bir görünüm arz etmektedir.