İbrahim bin Şehriyar Irâkî’nin Farsça manzum tasavvufi eseri. Eser mesnevi ve gazel nazım türünde, aruzun hafif bahri olan fe’ilâtun mefâ’ilun fe’ilun vezniyle kaleme alınmıştır. Dehnâme, Deh Fasl, 'Işknâme ve Kâşifu’l-Esrâr adlarıyla da anılan eser 1281-1284 yılları arasında yazılmış ve vezir Şemseddîn-i Cûveynî’ye ithaf edilmiştir. Senâî-yi Gaznevî’nin Hadîkatü’l-hakîka adlı eserinin vezniyle yazılan bu eserde 1053 beyit yer almıştır. On bölümden oluşan eserin bölümleri şöyle tasnif edilmiştir: Mukaddime (Hamdele ve Salvele, Yaratılış Hakkında, Na‘t, Hulefâ-yı Râşidîn Hakkında, Halka Nasihat Hakkında, Deh Fasl Hakkında, Divan Sahibi Hakkında, Sultanlara Nasihat Hakkında, İskender ve Aristo Hikâyesi, Hasbihal-nâme). Birinci Bölüm: Aşıkların Vasfı. İkinci Bölüm: Âşığın ve Maşûkun Durumu. Üçüncü Bölüm: Âşıkların Sıfatları. Dördüncü Bölüm: Aşkın Beyanı. Beşinci Bölüm: Aşkta İnsanın Kâmil Olması. Altıncı Bölüm: Sevgilinin Şevkinin Beyanı. Yedinci Bölüm: Aşkın Üstünlükleri. Sekizinci Bölüm: Maşûk ile Sohbet. Dokuzuncu Bölüm: Aşkın Hakikatinin Beyanı. Onuncu Bölüm: Kitabın Sonu. Eserin her bölümünde ilâhî aşk ile ilgili düşüncelerini ifade eden müellif ayet ve hadislerden, Ebu Bekr Şiblî, Necmüddîn-i Kübrâ, Ruzbîhân Baklî, İmâm Gazzâlî, Bâbâ Kûhî ve Mecdüddîn-i Bağdâdî gibi mutasavvıfların hikâyelerinden istifade etmiştir. ʿUşşâḳnâme’den etkilenen Evhadüddîn-i Merâgî, Ubeyd-i Zâkânî, İmâd-i Fakîh gibi şairler bu türden eserler yazmışlardır. Irâkî’nin bu eserinde Ahmed-i Gazzâlî’nin Sevânihu’l-Uşşâk adlı mesnevisinin tesiri görünmektedir. Eserin nüshaları; Süleymaniye Kütüphanesi (Nuruosmaniye, nr. 4195), İstanbul Nadir Eserler Kütüphanesi (FY. 538/ 593), Tahran Meclis Kütüphanesi'nde (nr. 963) bulunmaktadır.

ʿUşşâḳnâme üzerine Gökhan Çetinkaya tarafından 2014 yılında  yüksek lisans tezi hazırlanmıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Mağribî (Irakî), İbrahim Bin Şehriyar”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/magribi-iraki-ibrahim-bin-sehriyar