Ahmed-i Bîcân'ın kaleme aldığı ansiklopedik nitelikli eser. Öğretici ve bilgilendirici özelliğiyle sanat endişesinden uzak (Uzun 1995:259), sade ve anlaşılır bir nesir diline sahip olan Dürr-i Meknûn'un, yazara ait olmadığını düşünen araştırmacılar mevcuttur. Carlos Grenier (2018), metin üzerinde muhteva, dil ve kaynak bakımından yaptığı karşılaştırma sonucunda kitabın, ismi Ahmed olan meçhul bir yazara ait olduğunu belirtmiştir (2021:77). M. Bilal Yamak da Grenier’in tespitlerine ilaveten eserin tasavvufî muhtevasında farklı tavırların görüldüğüne değinmiştir (2021: 76-77).

Âmil Çelebioğlu, yazarın eserlerinin telif değil, tercüme ve derleme niteliğinde olduğunu söylese de (1989: 50), kitapta verilen bilgilerin kaynaklarının belirtilmiş olması, ayrıca yazarın “ilmümüz irdükce ilhâm-ı ilâhî keşf oldukca beyân olına” (Yazıcı-zâde Ahmed-i Bîcân, vr. 4b-5a) ifadesi, Dürr-i Meknûn’un telif ve özgün bir eser olabileceğini göstermektedir. Bazı kütüphanelerde içerik benzerliği sebebiyle yazarın Acâyibü’l-Mahlûkât’ıyla karıştırılan (Kut 1988:316) Dürr-i Meknûn, 15. yüzyılda insanların dünyayı ve evreni nasıl algıladıklarını göstermektedir. Risale, dünyanın yaratılışı, yeryüzünün ve gökyüzünün özellikleri, bazı peygamberlerin kıssaları, kıyamet alâmetleri gibi konuların ayetlerden, hadislerden, hikâyelerden yararlanılarak ele alındığı 18 bölümden oluşmaktadır. Cennet, cehennem ve kıyamet gününe ait tasvirlerden geçmiş dönemlerin medeniyetlerine ait bilgilere, gökyüzündeki yıldızlarla bunların özelliklerinden yeryüzündeki dağlar, nehirler, adalar ve buralarda yaşayan kimi yarı insan yarı hayvan olan canlılara kadar türlü bilgileri içeren kitapta coğrafyaya ve kozmografyaya dair bilgiler oldukça geniş yer tutmaktadır. Kısa, devrik ve etkili cümle yapısıyla özellikle Türk nesir tarihi çalışmaları için değerli bir kaynak olan Dürr-i Meknûn'un Millî Kütüphane ile Topkapı Sarayı Müzesi, Süleymaniye, Nuruosmaniye gibi farklı kütüphanelerde birçok nüshası bulunmaktadır (Demirtaş 2009: 9).

Dürr-i Meknûn'un müellifi olarak Muhyiddîn-i Arabî’yi gösteren Şevket Gürel, metni sadeleştirerek Türkiye Türkçesine aktarmıştır (1982). Necdet Sakaoğlu da benzer nitelikte hazırladığı çalışmasını, giriş bölümündeki açıklamalara ilaveten küçük bir sözlük ile âyet, hadis ve diğer Arapça ibarelerin açıklandığı notlar bölümüyle zenginleştirmiştir (1999). Ahmet Demirtaş'ın Dürr-i Meknûn üzerine hazırladığı doktora tezi (2003) kitap olarak yayımlanmıştır (2009). Laban Kaptein'in yayını inceleme ve Arap harfli tenkitli metinden oluşmaktadır (2007). Ayrıca eserin dil özelliklerinin incelendiği bir de makale yayımlanmıştır (Şimşek Umaç 2021). Hanifi Vural'ın tanıtma niteliğindeki makalesi ise Sakaoğlu’nun yayınına eleştirel bir yaklaşımla kaleme alınmıştır (2010).

Yazarın biyografisi için bk. “Ahmed-i Bîcân, Ahmed Bîcân, Yazıcıoğlu Ahmed-i Bîcân, Şeyh Ahmed-i Bîcân Efendi bin Sâlih Efendi, Ahmed İbnü’l-Kâtib”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmed-bicn-ahmedi-bican-yazicioglu