Garîbî, Karîb ve daha çok da Garîb mahlasını kullanan şairin eseri. Mehtap Kaşkaya, Bosna Hersek nüshasının mikrofilmi üzerinden yaptığı çalışmada mesnevinin Nahîfî adlı bir şaire ait baştan, sondan eksik ve dil özelliklerinden dolayı 15. yüzyıla ait bir Yûsuf u Zelîhâ olduğunu ileri sürmüştür (2004: 3). Sibel Üst de aynı mikrofilme dayanarak hazırladığı çalışmada benzeri tespitlerde bulunmuştur (2007: 823). Ayşe Yıldız da Türk edebiyatında 15. yüzyılda kaleme alınan Yûsuf u Züleyhâ mesnevileri arasında Nahîfî’nin eserinden söz etmiştir (2013: 38). Burcu Karakaya, telif tarihi belli olmayan metnin dil, söz varlığı ve başka özelliklerinden hareketle 14. yüzyılda kaleme alındığını tahmin ettiğini  (2012b: 137), Kaşkaya ve Üst'ün çalışmalarında şairin mahlası olduğu ileri sürülen "nahîfî" kelimesinin mahlas olmadığını ve elindeki nüshaları bu çalışmalardakilerle karşılaştırarak mesnevinin Garîb mahlaslı şaire ait olduğunu belirtmiştir (2012b: 48-50). Nitekim Halide Dolu da “Müellifin adını şimdilik büyük bir ihtiyatla Garîb olarak kabul etmek zorundayız.” demiştir (1952: 435). 

Karakaya'nın belirttiğine göre Garîb'in mesnevisinin 2746 beyti aruz vezninin "fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün", 176 beyti ise "mefâ’îlün mefâ’îlün mefâ’îlün mefâ’îlün", "mefâ’îlün mefâ’îlün fe’ûlün" ve "fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün" kalıplarından biriyle kaleme alınmış olup eser nüshalara göre farklı uzunluktadır. Karakaya'nın çalışmasında metin 2926 (2012b: 90, 59-60), Kudret Safa Gümüş'ünkinde ise 4402 beyittir (2014: 541). 

Mesnevide Doğu edebiyatlarında çokça işlenmiş olan “Yûsuf Peygamber’in hayatı”nı konu edilmiştir. Genel manada “ferdî” bir konu olarak nitelendirebilecek “Yûsuf Peygamber’in hayatı”, hem kaynakları hem de ele alındığı eserlerin mahiyeti bakımından iç içe geçmiş iki ayrı konudur. Bu konulardan biri “Yûsuf Peygamber’in babası ve kardeşleriyle olan ilişkisi”, ikincisi ise “Yûsuf Peygamber’in Züleyhâ ile olan aşk ilişkisi”dir. Bunlara ilave olarak Garîb’in eserinde, çoğu Yûsuf u Züleyhâ mesnevisinde yer almayan üçüncü bir konunun daha varlığı söz konusudur ki o da hikâyenin başında işlenen “Ya’kûb’un, kardeşi Âs ile olan ilişkisi”dir. Tevrat kaynaklı olan bu epizot, Türk edebiyatında tespit edilebilen Yûsuf u Züleyhâ konulu mesnevilerinin büyük çoğunluğunda bulunmayıp Garîb’inkiyle birlikte sadece Hamdullah Hamdî ve Taşlıcalı Yahyâ’nın mesnevilerinde mevcuttur (Karakaya 2012a: 152-153; Gökcan Türkdoğan 2008: 117). 

Garîb’in edebî kişiliğini eldeki tek eseri Yûsuf u Züleyhâ üzerinden değerlendiren M. Fatih Köksal (2013), şairin şiirlerinin aruz kullanımı ve nazım tekniği bakımından ciddî zafiyetler gösterdiğini belirtmiştir. Şiir tekniğindeki bu kusur ve acemiliklerin, çağının genel karakterinin şaire yansıması olarak da görülebileceğini kaydedip, Garîb’in eserde kullandığı dilin, süslü ve sanatlı söyleyişten uzak, sade olduğunu vurgulamıştır. Garîb'in belirgin anlatım özelliği olarak da atasözleri ve deyimlerle süslediği konuşma diline yer vermesini göstermiştir.

Eserin; "Ankara Milli Kütüphane, Bolu İl Halk Kütüphanesi, Mehmet Fatih Köksal Şahsi Kütüphanesi, Manisa İl Halk Kütüphanesi, Yapı Kredi Sermet Çifter Araştırma Kütüphanesi, Fahri Bilge Şahsi Kütüphanesi (kayıp), Bosna Hersek Kütüphanesi, Özkul Çobanoğlu Şahsi Kütüphanesi, Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi Kütüphanesi"nde bulunan 13 nüshası tespit edilmiştir (Karakaya 2012a: 141-148; Gümüş 2014: 92-99). 

Yûsuf u Züleyhâ üzerine  Yüksel Sungur (1963) lisans tezi, Ali Yarıkkaya (2000), Mehtap Kaşkaya (2004), Burcu Karakaya (2012b) ve Kudret Safa Gümüş (2014) yüksek lisans tezi hazırlamıştır. Sibel Üst (2007) ve Burcu Karakaya (2012a) da eserle ilgili iki makale kaleme almıştır. 

Şairin biyografisi için bk. “Garîbî, Garîb, Karîb”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/garibi-garib-karib