Şeyyâd Hamza'nın Hz. Muhammed'in vefatını anlattığı mesnevi. Eserin tek nüshası Milli Kütüphane, nu. Yz A 3772’de kayıtlı mecmuada yer almaktadır. 356 beyitten oluşan mesnevide genel olarak aruzun "fâ'ilâtün fâ'ilâtün fâ'ilün" kalıbı kullanılmıştır. Fakat 342-349. beyitler arasında "mefâ'îlün fe'ûlün mefâ'îlün fe'ûlün" kalıbıyla yazılmış bir bölüm bulunmaktadır. 

Girişi bulunmayan ve hikâyeye doğrudan geçilen bu basit planlı mesnevinin konusu şöyledir: Bir gün Hz. Muhammed otururken Cebrâil gelir ve ona kıyamet ayetini okuyarak ömrünün tamamlanmak üzere olduğu haberini getirir. Allah melekten bu haberi peygamberine iletmesini istemiştir. Bunu işiten Hz. Muhammed ağlayarak evine gelir. Kızı Hz. Fatma onu ağlar görünce, peygamber ondan Hz. Alî'yi çağırmasını, Hz. Alî'nin de ashabı toplamasını ister. Bütün sahabe gelir, peygambere selam verip etrafında otururlar. O gece hepsi Tanrı'nın emriyle bir rüya görmüştür. Önce Hz. Ebûbekir rüyasını anlatır. Rüyada doğudan bir rüzgar esip burkasını ve tülbendini uçurmuş, her tarafı altüst etmiştir. Sonra Hz. Ömer rüyasını anlatır. O da kıblenin sağından esen sert bir rüzgarın parmağındaki yüzüğü koparıp götürdüğünü görmüştür. Hz. Osmân Mekke'den gelen bir rüzgarın mushafını dağıttığını, Hz. Alî ise yine bir rüzgarın onu çaresiz bırakıp elini kolunu bağladığını görmüştür. Hz. Ayşe gökten kara bir gömleğin indiğini ve ona bu kara gömleği giydirdiklerini, Hz. Fatma da güneşin tutulduğunu, kapılarında çok cemaatin toplandığını ve kanlı gözyaşları döktüğünü gördüğünü anlatır. Hz. Muhammed rüyaları yorumlar. Hz. Ebûbekir, Hz. Ömer, Hz. Osmân ve  Hz. Alî'nin gördükleri sert rüzgar Azrâil'dir, onlardan alıp gittikleri şeyler ise peygamberi sembolize etmektedir. Hepsinin rüyası peygamberin ölümüne işaret etmektedir. Bunu duyanlar ağlamaya başlarlar. Bundan bir süre sonra peygamber hastalanır. On sekiz gün hasta yatar, Rebiülevvel ayının on ikinci günü zahmeti artar. Allah Azrâil'e dostunu yanına getirmesini söyler. Azrâil izni olmadan peygamberin canını alamayacaktır. Bir Arap kılığında gelen Azrâil'i Hz. Fatma içeri almak istemese de peygamber onu çağırır. Azrâil'den üç gündür yanına gelmeyen Cebrâil'i getirmesini ister. Torunlarını yanına çağırır, onları öperek Hasan'a zehir içeceğini, Hüseyin'e susuz kalacağını söyleyip ağlar. Cebrâil gelince onunla sohbet eder. Kendisine cennet müjdelenmesine rağmen meleğe ümmetinin hâlinin ne olacağını sorup Allah'tan onlar için yardım ister. Öldüğünde namazını dört büyük meleğin kılmasını söyleyip ölmeden bir kaç nasihatte bulunur. Bunlar cahil olmamak, ilim öğrenmek, işi Kur'ân ile işlemek, namaz kılmayana komşu olmamak, beş vakit namaz kılmak, büyüklerin öğütlerini dinlemek, malların zekatını vermek, kendi ayıplarını gözlemek, yanlışlardan pişman olmak, fitneden sakınmak, bugünün işini yarına bırakmamak vs.dir. Bu nasihatleri eden peygamber bütün yarenlerine tek tek veda edip ahirete göçer. Şair metnini Hz. Hasan, Hz. Hüseyin, Hz. Fatma, Hz. Ayşe, dört halife, metni okuyan, yazan, dinleyen ve dinlemeyenler için dua isteyerek sona erdirir.

Hz. Muhammed'in vefatı üzerinden ölüme bakış tarzını gösteren Şeyyâd Hamza, burada peygamberin ağzından Müslümanlara bir takım nasihatleri de iletmektedir.

Metin üzerine  Fatma Turhal Güner tarafından bir yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (1996).

Şairin biyografisi için bk. "Şeyyâd Hamza". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/seyyad-hamza