Muallim Nâcî’nin Emile Zola’nın aynı adlı romanının bir kısmını çevirdiği eseri. Bu eser, Emile Zola tarafından uyumsuz bir evlilik yaşayan bir çift olarak Camille ile Thérèse arasındaki ilişkinin sonuçlarının natüralizm ilkeleri doğrultusunda aktarılması esasına dayanmaktadır. Thérèse, halasının oğlu olan kocası Camille’i Laurent ile aldatır ve nihayetinde cinayetle ölümüne sebep olur. Daha sonra Laurent ile evlense de bu cinayetin vicdanî yükünden kurtulamaz ve zehir içerek intihar eder. Zola, tüm bu cinai ve cinsî meseleleri oldukça açık bir üslûpla okuyucuya aktarmıştır.

Muallim Naci ise bu eserin ilk dokuz kısmını çevirdiğinden olay örgüsü nihayete erememiş, Thérèse’in Laurent ile yaşadığı maceranın yalnızca bir kısmı okura sunulmuştur. Fakat bununla beraber ruh çözümlemeleri ve karakterlerin tasvirleri Muallim Nâcî’nin karakteristik üslûbundan izler taşımaktadır.

Eserin başına eklediği “ifade-i merâm” kısmında Muâllim Naci, Zola’nın natüralizmden kaynaklı açık üslubunu kendince sansürlediğini, eserdeki bazı kısımları sildiğini ifade etmiştir. Bununla beraber eser, öncelikle tefrika hâlinde 1304’te (Haziran) Mecmûa-i Muallim’de neşredilmeye başlanmış, daha sonra kitap hâlinde basılmıştır (1307).

Bu çeviri aynı zamanda Emile Zola’dan Türkçeye çevrilmiş ilk roman olma hüviyetini de taşır. Daha sonra 1942’de K. N. Duru, 1943’te Sitare Sevin ve 1968’de Adnan Cemgil tarafından da çevrilmiştir. Ayrıca 1922’de Mahmut Esad tarafından Hortlak adıyla sahneye koyulmuş, 1954 yılında da Gelin ismiyle radyoda temsil edilmiştir (Enginün, Z. Kerman 1977: 244-245).

Muallim Naci’nin biyografisi için bk. “Muallim Naci”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/muallim-naci