Cihâdî tarafından 1000 /1591-92 yıllarında kaleme alınan Türkçe - Arapça manzum sözlük. Bahse konu eser ve müellifi hakkında bilgi veren tek kişi Nüzhet Ergun'dur. Ergun, Teşrîh-i Tıbâ''ın İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesindeki nüshasını gördüğünü belirterek şair ve eseri hakkında birtakım değerlendirmelerde bulunur (1939: 1080-1081). Bahse konu nüshanın girişinde "Budunî Cihâdî Efendi merhûmun Teşrîh-i Tıbâ' nâm lugat kitâbıdır" kaydı da yer almaktadır. 

Teşrîh-i Tıbâ''ın şu ana kadar üzere üç nüshası tespit edilmiştir. Bu nüshalardan biri Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi (R. 1064) diğeri ise İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesinde (TY3511) olmak üzere iki tanesi yurtiçi kütüphanelerindedir. Bir diğer nüsha ise Belgrad Üniversitesi Kütüphanesinde bulunmaktadır. Teşrîh-i Tıbâ''ın beyit sayısı nüshalara göre 340-370 aralığında değişkenlik göstermektedir.

Eserine İslâm kültüründe sıklıkla görülen besmele, hamdele ve salevele ile başlayan şair ardından ise "der-medh-i lugat-ı 'Arabiyye", "der-medh-i vezn-i tab'", "der-medh-i fenn-i taktî' ü tefhîm" ve "sebeb-i te'lîf-i kitâb" başlıklarıyla ilim sahibi olmak isteyenlerin Arapça öğrenmeleri gerektiğini ve ölçülü davranmanın/konuşmanın önemini vurgulayarak eserini kaleme alma nedenlerine değinir. Teşrîh-i Tıbâ''ın sözlük kısmı elif-bâ sırasına göre tertip edilmiş 10-11 beyitlik 30 kıt'adan müteşekkildir. Her bölümün sonunda söz konusu kıt'aların okunma şekline işaret eden takti’ beyitleri verilmiştir. Bu beyitlerin ilk mısraında manzumelerin vezni yazılmışken ikinci mısralarında ise hikmet yönü ağır basan nasihat içerikli dizeler yer almaktadır. Sözlük otuz beyitlik bir mesnevi ile sona erer. Cihâdî eserinin bu son bölümünde "nısf-ı manzûmı kitâbun buldı çünkim intihâ / kısm-ı menşûra bi-'avnillâh kılalum ibtidâ" şeklinde bir ifadeyle sözlüğünün manzum kısmının sona erdiğini ve mensur kısma başlayacağını aktarır. Fakat eldeki nüshaların hiçbirinde sözü edilen mensur kısım yer almamaktadır. Bu durum Teşrîh-i Tıbâ'''ın eldeki nüshalarının eksik olduğunu düşündürmektedir.

Teşrîh-i Tıbâ''ın iki nüsha üzerinden değerlendirildiği ve tanıtıldığı bir makale yayınlanmıştır (Doğan 2016).