Sabuncuoğlu Şerefeddîn’in Zeyneddîn Ebu’l-Fazl İsmâ'îl bin Hüseyn Cürcânî’ye ait Zahîre-i Harzemşâhî adlı Farsça eserin “Akrabâdîn” bölümünü Türkçeye tercüme etmek suretiyle yazdığı kitap. Metnin tercümesi 858/1454 yılında tamamlanmıştır. Sabuncuoğlu’nun Terceme-i Akrabâdîn adlı eserinin "Topkapı Sarayı Müzesi, III. Ahmet Kitaplığı, nu. A.2124; Süleymaniye Kütüphanesi, Fatih Kitaplığı, nu. 3536 ve Milli Kütüphane, nu. 06 Mil Yz. A. 8522/1"de kayıtlı 3 nüshası tespit edilmiştir.

Akrabâdîn “ilaç hazırlanış şekillerini içeren kitap” demektir. Bu adı taşıyan birçok kitabın bulunmasına karşın Sabuncuoğlu, Cürcânî’nin eserini ilaç terkiplerindeki mükemmellik ve içinde ölçü ile bedel için ayrı bölümlerin bulunması nedeniyle özellikle tercih etmiş, bunu da tercümesinde belirtmiştir. Farmakolojik bir tıp kitabı olan eserde çeşitli ilaç terkipleri, yapılış şekilleri göz önünde bulundurularak sıralanmıştır. Çeşitli ilaç tarifleri ve bu tariflerin hangi hastalıkların tedavisinde kullanılacağı hakkında açıklamaların yapıldığı eserde birçok tıp terimi ve organ, cevher, hayvan ve hastalık adları bulunmaktadır. Metin bu özelliği dolayısıyla oldukça zengin bir dil malzemesine sahiptir. İçinde Arapça, Farsça, Grekçe, Süryanice gibi farklı dillerden Türkçeye geçmiş birçok bitki adının Türkçe karşılıkları verilmiştir. Aslı 31 bölüm olan esere 2 bölüm ekleyen mütercimin tercümesi 33 bölümdür. Son bölümde terim sözlüğü ya da ihtisas sözlüğü olarak nitelendirilebilecek bir ıstılah lügati bulunmaktadır. Kitap, bu yönüyle Edviye-i Müfrede’yle birlikte anılması gereken Eski Anadolu Türkçesinin ilk ihtisas sözlüklerindendir.

Terceme-i Akrabâdîn üzerine Kenan Süveren (1991) ve Şaban Doğan (2009a) 2 ayrı doktora tezi hazırlamıştır. Kenan Süveren eserdeki ilaçları, terkipleri, bitkileri İbn Sinâ’nın Akrabâdîn’i ile karşılaştırmıştır. Şaban Doğan ise metnin transkripsiyonunu yaparak onu ses, şekil özellikleri ve söz varlığı açısından incelemiştir. Ayrıca Şaban Doğan (2009b) ve Sibel Murad (2011), eserle ilgili 2 makale kaleme almıştır.