Yûsuf Hâlis'in Kırım Savaşı'nı (4 Ekim 1853-30 Mart 1856) ve sonrasında yaşanan barış ortamını anlatan manzum eseri. 17 bentlik sulhiyye/sulh-nâme türünde bir müzdevic muhammestir. Bu türdeki şiirlerin daha çok  kaside nazım şekliyle yazıldığı bilinse de Hâlis'in eserini muhammesle kaleme alması az görülen bir durumdur. Aruzun fe'ilâtün fe'ilâtün fe'ilâtün fe'ilün kalıbıyla yazılmıştır. Birinci bendin her mısraında, diğer bentlerin de son mısraında şükür, teşekkür, memnuniyet duygularıyla ilgili muhtevayı pekiştirecek şekilde "şükr olsun" redifi tekrar edilmiştir. Sulh-nâme-i Hâlis'te savaşların galibiyetle sonuçlansa bile sosyal, siyasi, ekonomik problemleri beraberinde getirdiği vurgulanmakta ve barışın faydaları ile barış ortamının sunduğu rahatlık, huzur, refah, güven dile getirilmektedir. Bu eser, Osmanlı Devleti ve müttefiklerinin zaferiyle sonuçlanan Kırım Savaşı'nı ve bu savaşın sonunda imzalanan Paris Barış Antlaşması'nı (30 Mart 1856) konu alırken şairin barışa karşı duyduğu özlem ve minnettarlığı da içermektedir. 

Kırım Savaşı'nın hemen ardından telif edilen Sulh-nâme-i Hâlis'te savaş ve barışla ilgili birtakım benzetmelere, hükümlere, tespitlere yer verilmektedir. Birçok devletin etkilendiği Kırım Savaşı'ndan sonra dünyaya barışın hâkim olduğu, yeryüzünden matem ve gamın uzaklaştığı, atılan topların artık barışı müjdelediği, barış sayesinde cihanın "dört üstüne" zevk ettiği (mükemmel bir hayat yaşadığı) ifade edilmektedir. Sulh yaraya sürülen merheme, müzmin hastalığa şifa veren ilaca benzetilmektedir. Felekte uğursuzluğun sonunun gelip kutluluğun barışla başladığı mübalağalı bir şekilde anlatılmaktadır. Aydınlığı ifade eden kelimelerle işlenen barış, Allah'ın lütfunun tezahür etmesi, beklenmedik bir zamanda alınan müjde olarak nitelendirilmektedir. Karanlık gibi olumsuz manalara sahip kelime ve kavramlarla işlenen savaş ise vaveyla (çığlık), yeri göğü titreten deprem, devletlerin birbirini boğup yakması şeklinde tasvir edilmektedir. Kaza oku gibi aniden meydana çıkan savaşın sorumlusunun,  kan dökücü cellada benzetilen felek olduğu kabul edilmektedir.  Divan şiiri kelime ve kavramlar kadrosunda da bulunan Mirrih (Merih, Mars, Behram), savaşın sebebi gösterilmekte, gökyüzünde şafak vakti oluşan kızıllığın Mirrih tarafından dökülen kanlarla meydana geldiği hayal edilmektedir. Savaşta akan kanların birer nehir gibi denizlere ulaştığı tasavvur edilirken savaşın hem karada hem de denizlerde vuku bulduğu sezdirilmektedir.  

Yeni edebiyatla ilgili düşünce, hamle ve hazırlıkların başladığı bir dönemde kaleme alınan Sulh-nâme-i Hâlis'te  yer yer, methiye türündeki kasidelerde görülen padişah övgüsüne rastlanmaktadır. Sulhu imzalayan dönemin padişahı Abdülmecid (1839-1861) için minnettarlık duyguları dile getirilmekte, dualar edilmektedir. Devrin padişahının hiç beklenmeyen bir zamanda şevk meşalesi olan barışı sağlayarak insanlara sevinçler yaşattığı söylenmektedir. Abdülmecid'in herkesi eşit haklara kavuşturduğuna, savaşın tahrip ettiği, âdeta ceset hâline gelmiş ülkeyi (ceset-i mülk) "rûh-ı revân" gibi canlandırdığına temas edilmektedir. Onun "akl u idrâk u kemâlât"ta bir benzerinin bulunmadığına, ay ve güneşi bile okla vuracak kadar usta bir savaşçı olduğuna mübalağalı bir şekilde yer verilir. 

Savaş ve barışın bazen gerçekçi bazen hayalî ve mübalağalı bir şekilde tasvir edildiği Sulh-nâme-i Hâlis'e genel olarak bakıldığında, kazanılan zaferin değil barışın övüldüğü ve savaş karşıtı bir tutumun sergilendiği görülmektedir. Muhammes nazım şekliyle yazılmış nadir müstakil eserlerden biri olan Yûsuf Hâlis'in bu eseri,  hem dönemine göre yeni sayılabilecek siyasi ve hukuki gelişmelere hem de klasik Türk edebiyatında geçen şahıs, kavram, kozmik unsur gibi hususlara yer vermektedir.

Eser, 1272/1856'da nazmedilmiştir. Sulh-nâme-i Hâlis, matbu nüshasından  hareketle bir inceleme ile birlikte tam metin olarak yayımlanmıştır (Kırbıyık 2012).

Şairin biyografisi için bk. "Hâlis, Yûsuf Hâlis Efendi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/halis-yusuf-halis-efendi