Bûsîrî’nin (d. 608/1212-ö. 696/1297?) asıl ismi el-Kevâkibü’d-Dürriyye fî Medhi Hayri’l-Beriyye olan ancak İslami edebiyatta Kasîde-i Bürde olarak tanınan meşhur şiirine yazılmış müellifi belirsiz mensur Türkçe şerh. Eserin her sayfasında iki satır, kaynak şiirin asli iki beytine; beşer satır, bu beyitlerin mensur biçimde izahına ve son satır ise her sayfanın sonunda aynen tekrar eden Arapça bir duaya ayrılmıştır.

Müellif, kaynak metnin ilgili beytini verdikten sonra genellikle “Ya‘nî sâhib-i kasîde” ya da “Sâhib-i kasîde” ifadeleriyle başlayarak söz konusu beyti muhtasar biçimde şerh etmiştir. Eserin benzer Kasîde-i Bürde şerhlerine nazaran oldukça sade bir dille kaleme alındığını söylemek mümkündür. Zira şârih, kaynak şiirde yer alan kelimelerin yapı özelliklerini ve sözlük anlamlarını eserinde vermeyi mutlak bir ihtiyaç olarak görmemiş yani gramer kurallarıyla alakalı Arapça terimlerle şerhin dilini zorlamamıştır. Diğer bir ifadeyle klasik şerh metotlarından farklı olarak kelime ve ibareleri teker teker açıklama yoluna gitmemiş, muhtevayı esas alarak genel okuyucu kitlesine hitap eden bir metin ortaya koymuştur. Beytin genel anlamını elinden geldiğince bozmamaya gayret eden müellif, bu yöntemle odak metinden uzaklaşılmasının önüne geçmiştir. Bunun yanında beyitler arasında bağ kurarak anlamsal bütünlüğü korumuş, gereksiz ayrıntıya girerek okuyucuyu usandırmamış, başka bir söyleyişle detayları okuyucunun anlayışına bırakmıştır.

Şerhin tespit edilebilen tek nüshası Güler Doğan Averbek (2020: 28) tarafından ilim âlemine tanıtılmıştır. Berlin Devlet Kütüphanesinde bulunan kataloglanmamış Türkçe yazmalar arasında Hs.or.5151 arşiv numarasıyla kayıtlı olan eser, 3 Şaban 1146/9 Ocak 1734 tarihinde istinsah edilmiş olup 42 varaktan müteşekkildir. Söz konusu şerh, Hamza Koç (2021) tarafından yayımlanmıştır.