Ali Necip Paşazade Ahmet Hamdi'nin tiyatro eseri. Tanzimat dönemi tiyatrosunun temel konularından olan yozlaşma ve değerlerin yitirilmesi, Sanki Aşk oyununda da işlenmektedir. Eserde aşkın da değersizleşerek anlamsızlaştığı vurgulanmaktadır.

Dört fasıl ve beş perdeden oluşan piyesin şahıs kadrosu şu şekildedir: “Cemile Hanım, Şükrü Bey (Mahdumu), Dudu Hanım, İskender Bey ve Mazlum Bey (Mahdumları), Hilmi Bey (Bir Kâtip), Mevhibe Hanım (Haremi), Seniye Hanım ve Pürnaz Hanım (Kerimeleri), Nasuhi Efendi (Mazlum Bey’in Refiki), Bülbül Kalfa (Mazlum Bey’le Pürnaz Hanım’ın sırdaşı), Dâye, Ayvaz, Cevârî” (1299: 3).

Tanzimat dönemi eserlerinde ortaya çıkan züppe tipi, bu eserde Mazlum Bey ile ifadesini bulur. Mazlum, Felatun Bey ve Bihruz Bey gibi, kitaplardan aşkı öğrenir ve duygularını okuduğu metinler üzerine şekillendirmeye çalışır. Mazlum’un kitaplardan aşk sözlerini kendisi yazmış gibi mektuplarına eklemesi, Bihruz Bey’in sözlük karıştırarak yazdığı mektuplara benzemektedir. Avrupai yaşamı üzerinde emanet taşıyan Felatun Bey ile de benzerlikler taşıyan Mazlum, modernleşmeyi anlayamamıştır ve kültürel değerlerini, kimliğini kaybetmiştir. Mazlum’un duyguları, şairane ruhu, yaşam tarzı hepsi üstünde emanet durur. Neticede gülünç duruma düşer ve çareyi sevgilisinden kaçmakta bulur. Mazlum’un kitaplardan kolaj yaparak yazdığı mektupları Pürnaz tarafından anlaşılmaz. Ancak Pürnaz bu anlaşılmaz kelimeleri Mazlum’un bilgili olmasına bağlar. Ona bu anlamadığı “güzel” sözleri yazan sevgilisiyle görüşmek ve bu sözleri ondan bizzat duymak ister. Ancak Mazlum ezberini unutur ve utanarak sevgilisinin yanından kaçar.