18. yüzyıl şairlerinden İzzet Efendi’nin (d. ?/? - ö. 1212/1797-98), İstanbul Boğazı’ndaki sahiller ile buralardaki körfez, iskele ve yerleşim yerlerini anlattığı eseri. İzzet Efendi Divanı’nda yer alan Sâhil-nâme, kaside nazım şekliyle ve aruzun “fe’ilâtün fe’ilâtün fe’ilâtün fe’ilün” kalıbıyla tanzim edilmiş olup toplam 65 beyitten müteşekkildir. İlk 11 beyti, Sultan III. Selim’e (sal. 1789-1807) methiye ve dua olan kasidenin 12. beyitten 61. beytine kadar Galata’dan başlamak üzere Boğaziçi sahillerindeki irili ufaklı toplam 65 yer adı zikredilmiştir.

İzzet Efendi de aynı türde eser kaleme alınan Fennî (ö. 1158/1745-46) ve Derviş Hilmî Dede (ö. 1180/1766-67) gibi Galata’dan başlayarak önce Boğaziçi’nin Avrupa yakası sahillerindeki Karadeniz tarafına doğru olan yerleri anlattıktan sonra, Anadolu yakasına geçmiş ve Karadeniz’den başlayarak Marmara Denizi’ne doğru Galata, Mumhane, Topkapı, Salıpazarı vb. iskele  ve yerleşim yerlerini anlatmıştır. 

İzzet Efendi eserinde adı geçen yer isimlerinin coğrafi, tarihî veya kentsel özelliklerinden bahsetmekten ziyade bu yer isimlerinin kelime anlamları veya söyleyiş özelliklerinden hareketle bazı imajlar oluşturmuştur. Şair bu imajları oluştururken divan edebiyatının klasik anlayışına uygun olarak çeşitli mazmunlar, edebî sanatlar ve sanatlı söyleyişlerden istifade etme yoluna gitmiştir. Belde isimlerinin hem gerçek hem de mecaz anlama gelecek şekilde tevriyeli kullanımları veya belde isimleriyle anlamca ilişkili kelimelerin bir arada kullanılmasıyla tenasübün ön plana çıkarılması bunlar arasındadır.

Şimdilik türünün bilinen üç örneğinden biri olmasıyla önem arz eden İzzet Efendi’nin Sâhil-nâme’si, şekil ve muhteva özellikleri hakkında değerlendirmelerde bulunulup çeviri yazılı metni verilerek neşredilmiştir (Baysun 1950).