Sultân Veled yaygın adıyla bilinen Bahâeddîn Muhammed Veled’in Farsça eseri. Eser, Mevlânâ'nın Mesnevî’sinin vezni olan “fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün” kalıbıyla manzum-mensur karışımı bir tertiple yazılmıştır. Yazımına 1 Şaban 700/11 Nisan 1301’de başlanan ve beş ay içerisinde tamamlanmış olan (Ocak 1988: 545) eserin mensur kısımları, okuyucuyu manzum kısımlarda anlatılacak olan meselelere hazırlama amacına yönelik bir özet mahiyetindedir. Rebâb-nâme’deki mensur kısımlar 1 dibace ve 106 başlıktan oluşmaktadır. 8124 beyitlik bir eser olan mesnevîde 162 Türkçe, 36 Arapça ve 22 Rumca beyit vardır (Değirmençay 2009: 521). Rebâb-nâme, aruzun doğasından gelen bir takım vezin ve kafiye kusurları taşımakla birlikte Sultan Veled’in diğer mesnevilerinin de ayırt edici özelliği olan sade anlatım ve akıcı bir üslubuyla dikkat çekmektedir. 

Sultan Veled, Rebâb-nâme’nin yazılış sebebinde kendisini bu vezinle bir eser yazmaya teşvik eden gönül ehli bir zattan bahseder. Bu zat ona, İbtidâ-nâme’yi Hakîm Senâyî’nin İlahî-nâme’si vezninde yazdığını, şimdiyse Mevlânâ’nın Mesnevî’si vezninde bir eser vücuda getirerek hem o vezne aşina olan müritlerin hatırlarını hoş edeceğini hem de yazdığı bütün şiirleri, Mevlânâ’nın şiirlerine benzetme amacına tam anlamıyla ulaşacağını söyler. Bu tavsiye üzerine Sultan Veled, rebaptaki iniltilerin neyden daha çok ve çeşitli olduğu düşüncesiyle Rebâb-nâme adını verdiği eserini telif etmeye başlar.

Rebâb-nâme’de; bütün eşyanın ve dolayısıyla rebabın da Allah’ı tespih etmesi, aşkın bir yanının şükrü, bir yanının şikayeti gerektirmesi, insanın yokluk âleminden varlık âlemine gelinceye kadar geçirdiği menziller, rüzgar ve sözün aslının su oluşu, asıl farklılığın ruhlarda olup cisimlerde olmayışı, fikrin amelden üstün oluşu, dünyanın kimine harami, kimine kılavuz kesilmesi, evliyanın isyanının halkın itaatinden üstünlüğü, her harfin ayrı bir manasının olması gibi muhtelif bahisler üzerinde durulur. Bunlara ilaveten bazı ayet ve hadislerin şerh ve tefsirleri yapılarak onlarda gizlenen manalar açığa çıkarılır. Eserde bunların yanında Mevlânâ, Şems-i Tebrizî ve Seyyid Burhaneddin gibi yol büyüklerinin ve bilhassa Mevlânâ’nın sözleri üzerinde genişçe durularak bu sözlerde gizlenen hikmetlerin muhatap tarafından etraflıca kavranması amaçlanır.

Çeşitli yazma eser kütüphanelerinde altı nüshası bulunan (bk. Ocak 1988: 553)  Rebâb-nâme ilk defa F. Wilhelm Radloff tarafından yayımlanmış (1889), daha sonra Alî Sultânî Gird Ferâmerzî tarafından İran’da bir neşri daha gerçekleştirilmiştir (1377). Eser üzerinde Veyis Değirmençay bir doktora çalışması yapmıştır (1996). Son olarak da İsmail Koçak, Niğdeli Hakkı Eroğlu'nun daha önce tercüme ettiği eseri yayımlamıştır (2011).

Şairin biyografisi için bk."Veled, Sultân Veled, Bahâeddîn Muhammed Veled". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/veled-sultan-veled-bahaeddin-muhammed