Dini-tasavvufi bir nasihatnamedir. Eserin yazma nüshası Mevlânâ Müzesi Kütüphanesi, 2444/1 numarada kayıtlı olup Külliyât-ı Kuddûsî içinde 24b-34a varakları arasında yer almaktadır. Kuddûsî’nin 1263-64/1846-47 yıllarında ölümünden önce hasta yatağında kaleme aldığı son risalesidir (Tenik 2011: 57; Alıcı, vd. 2018: 223).

Kuddûsî bu eserini, Müslümanların yaratıcıya gerektiği gibi kulluk yapmaları gayesiyle kaleme almıştır. Kendi hayatı ve hayatının amacı hakkında bilgiler verdikten sonra Müslümanlara fâni dünyanın cazibesine kapılmamaları, ömürlerini gaflet, hevâ ve hevesle geçirmemeleri gerektiği noktasında nasihatlerde bulunmaktadır. İnsanların malını yok etmemelerini, ömürlerini ise boşa harcamamalarını, hicret gününün yakın olduğunu ve istidatlı olunması gerektiğini özellikle belirtmektedir. Bu nasihatleri verirken yer yer mutasavvıfların hayatlarından örnekler vermekte ve eserlerine atıfta bulunmaktadır. Ayrıca eserde ilimi, ameli, zikir ve istiğfarı terk etmemek gerektiği üzerinde de durulmuştur (Tenik 2011: 57; Alıcı 2017: 40). Kuddûsî Pendnâme’de eserini kaleme aldığı dönemle ilgili bilgiler de vermektedir. 1200/1785-86 senesinde her şehirde ve kasabada mürşîd-i kâmilin çok olduğunu ancak eserini kaleme aldığı 1263-64/1846-47 yıllarında büyük beldelerde bile ulemâ-yı melekût bulunmadığını dile getirmektedir (Alıcı 2017: 42). Büyük bir bölümü mensur olarak kaleme alınan eserin içerisinde üç adet aruz ölçüsüyle yazılmış manzume de bulunmaktadır. Pendnâme, sade ve akıcı bir dille yazılmıştır.

Müellifin biyografisi konusunda bk. “Kuddusi, Ahmed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/kuddusi-ahmed.