Ahmed Mürşidî (ö.1174/1760)’nin dinî ve ahlâki konulardaki nasihatlerini içeren, 1149/1736-37 tarihinde yazdığı mesnevisi. Pend-nâme'de, aruzun genellikle “mefâîlün mefâîlün feûlün” ve “fâilâtün fâilâtün fâilün” kalıpları kullanılmıştır. Eser, Ahmediyye ve Pend-i Mürşid isimleriyle de bilinmektedir (Kiremitçi 2009: 241, 750). Şair, eserin mukaddimesinde verilen bilgiye göre   Mürîdî’nin Pend-i Ricâl adlı mesnevisini görüp okumuş ve ona nazire yazmaya karar vermiş ve 18 hikâyeyi de ondan almıştır (Kılıç 2014: 288). Neşirlerde ve yazmalarda farklılık göstermekle birlikte, eser üzerine yapılan iki tez çalışmasında beyit sayısı 9557 olarak tespit edilmiştir (Karpınar 1999; Türkeri 1999). Ali Emirî, Tezkire’sinde Pend-nâme’nin birçok defa basıldığını ve istinsah edildiğini belirterek, eserin özellikle köylüler arasında  çok okunduğunu ve beğenildiğini anlatır (Kadıoğlu 2018: 26).

Tamamı kırk bir beyitten ibaret olan esirin Mukaddime'sinde, tevhid, münacât, na’t, övgü, miraç gibi, bu tür eserlerde alışılagelmiş  başlıklar yoktur. Kırk birinci beyitten hemen sonra ise "mebhas" başlığı altında konuların işlendiği asıl bölüme geçer.  Bu kısım elli bölümden oluşur. Eserde  birkaç kaside de bulunmaktadır. Halkı dinî ve ahlâki yönden eğitmek gayesiyle kaleme alınan eserde, önce haram mal yeme, katil olma, tütün içme, saz çalma, tövbe etme, evlenme vb. gibi konular üzerinde durulur, ardından da konuyla ilgili sade bir dille  bir hikâye anlatılır. Şair, her hikâyenin sonunda da kendisini tövbe ve istiğfara davet eder.  Bunlar içerisinde en çarpıcı olanlarından biri “Duhan”, diğeri ise “Avrat Pehlevan” hikâyesidir.

Pend-nâme, Arapça ve Farsça sözcüklerden uzak, sade bir Türkçeyle yazılmıştır. Fakat eserde birtakım dil ve nazım hataları görülebilmektedir. Şairin asli amacı,  sanat kaygısı değil dinî ve ahlâki öğütleri halka ulaştırmaktır.  Pend-nâme, halk arasında kendi türü içerisinde en çok okunan eserler arasında yer alır. Esere, Erzurumlu Muhammed Şerîfî (ö. 1260/1844) tarafından 1226/1811 tarihinde Pend-i Gülistân adlı bir nazire yazılmıştır (Kiremitçi 2009: 225, 241-242).

Eserin sekiz yazma nüshası vardır: İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi Yazmalar No: 2150; Millet Kütüphanesi No: 1882; Erzurum Atatürk Üniversitesi Seyfettin Özege Kitaplığı No:111; Süleymaniye Kütüphanesi Hacı Mahmud Efendi Bölümü No:3543 (bk. Çakmak 2019: 7); Milli Kütüphane’de 1882, 784 ve 2113; Konya İzzet Koyunoğlu Kütüphanesi No:13662 (bk. Karpınar 1999: VII-IX). Pend-nâme'nin ilk 5094 beytinin tenkitli metnini Behsat Karpınar (1999), sonraki 4463 beytinin tenkitli metnini ise Seydi Türkeri (1999) yüksek lisans tezi olarak hazırlamıştır. Hilal Çakmak da yüksek lisans tezinde eserin diliçi çevirisini yapmıştır (2019).

Şairin biyografisi için bk. “Ahmedî / Mürşidî, Seyyid Ahmed Mürşid Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmedi-mursidi-seyyid-ahmed-mursid