MU’ÎNÜ'L-MÜRÎD
dinî-tasavvufî manzum
İslâm, Şeyh İslâm (d. ?/? - ö. ?/?)

ISBN: 978-9944-237-87-1


Harezm Türkçesi döneminin dinî konulu eserlerindendir.

Ebu’l-Gazi Bahadır Han, Şecere-i Terakime’de Mu’înü’l-Mürîd’den bahseder. “Salur ilinden, Ebulhan’da Arsarı Bay denen biri var idi. Uzun ömür süren, devletli ve müslümanlığa gayret eden insan idi. Bu sözümün delili şu ki: O zamanda Ürgenç’te bir aziz insan var idi. Şeref adlı. Şeyhlik makamında oturuyordu ve aynı zamanda hoca idi. Arsarı Bay gidip, adı geçen şeyhe kırk deve sunup, pişmanlık kılıp rica olarak arz etti ki: Biz Türk halkıyız. Arapça kitapları okuyup, -manâsını anlayıp, amel kılmak çok müşkül oluyor. Eğer Arapça meseleleri Türkçeye tercüme edip inayet kılsaydınız sevaba ortak olurdunuz dedi. Bunun üzerine Şeyh Şeref Hoca da bütün dinî meseleleri tercüme edip, bir kitap söyleyip, Mu'înü’l-Mürîd adı koyup Arsarı Bay’a verdi. O zamandan tâ bugüne kadar bütün Türkmenler o kitabın meselelerine göre amel kılıyorlar” (Ergin tarihsiz: 91-92; Ercilasun 2004: 376).

Şecere-i Terâkime’de Mu’înü’l-Mürîd’in yazarı olarak Şeyh Şeref adı geçmektedir. Yazarın adı hususunda pek çok araştırmacı gibi Köprülü de şüpheye düşerek, yazarın asıl adının Şeyh Şeref olup olmadığını sorgular. Türkmen an’anesinin bu eseri Şeyh Şeref’in yazdığı hususunda hata yapıp yapmadığı, müellifin şeyhi olan Baba İslâm’ın Şeyh Şeref olup olmadığı gibi ihtimalleri düşünen Köprülü, belki de eserin Baba İslâm’ın müritlerinden biri tarafından yazıldığını, sonradan halk arasında Şeyh Şeref’e mâl edildiğini ifade eder (2003: 310). Z.V. Togan da aynı tereddütleri dile getirerek, yazarın adının İslâm olmakla birlikte şeyhinin Şeyh Şeref olabileceğini belirtir. Ona göre eserdeki namaz, oruç vb. konulara ait bölüm Şeyh Şeref’e ait olabilir (Togan 1928: 326, Toparlı-Argunşah 2008: 17). Ercilasun, Köprülü’nün mütalaası doğrultusunda eserin yazarının adını İslâm olarak kabul eder(2004: 376).  N. Yüce ise yazarın İslâm veya Şeyh Şeref Hoca sanıldığını ifade eder. Karamanlıoğlu, yazar olarak Şeyh Şeref Hoca’yı gösterirken, Bodrogligeti de yazarın kim olduğunu tartışır ve Türk geleneğinden beslenen eserin Fars yazar Şeyh Şeref’e ait olamayacağını belirtir (Toparlı-Argunşah 2008: 17-18).

Eckmann, eserin Ramazan 713/ Kasım 1313’te İslâm adlı bir şahıs tarafından yazılan dînî bir eser olduğunu söylemektedir. Ona göre yazma 15. yüzyılın ilk yarısından sonra istinsah edilmiştir. Yazmanın dili ses bilgisindeki pek az yenileşmeye rağmen arkaiktir (Eckmann 1979: 186-187).

Harekesiz olan ancak bazı yerlerin kolay okunması için hareke kullanılan eser, 407 dörtlükten oluşmaktadır. Eserin kenarlarında Türkçe dörtlükler, beyitler ve mensur bir rivayet de yer alır. Bunlar; aynı dil, üslup, şekil ve vezinle yazılmış on iki adet dörtlük, üç adet beyit, yedi heceli dizelerden oluşan bir dörtlük ve küçük bir mensur rivayettir. Eser ile aynı şekil ve vezinle yazılan on iki dörtlükten yedisinin altında Cevâhirü’l-Esrâr adlı bir eserden alındıklarını gösteren kayıtlar bulunmaktadır. Diğer beşinde bu kayıtlar yoktur (Toparlı-Argunşah 2008: 13, 23).

Eser, Türk nazım birimi sayılan dörtlüklerden oluşmakla birlikte, aruz vezninin “fe’ûlün fe’ûlün fe’ûlün fe’ûl” kalıbı kullanılmıştır. Eserde, dinî ve tasavvufî terimler başta olmak üzere Arapça ve Farsça kelimelerin fazlalığı  dikkat çekicidir (Şentürk vd. 2007: 133).

Eldeki tek yazma nüshası Bursa Yazma ve Basma Eski Eserler Kütüphanesi Genel no. 1605/18, tasnif no. 297.3’te kayıtlı Mecmuatü’r-Resâil adlı yazmanın içinde 177a-202b yaprakları arasında bulunmaktadır. 26 yapraktan ibaret bir eserdir. Mu’înü’l-Mürîd önce Haraççıoğlu Kütüphanesi’nde bulunmuş, oradan Orhan Kütüphanesi’ne taşınmıştır (Toparlı-Argunşah 2008: 13).

Eser üzerinde ilk ve en kapsamlı çalışmayı A. Zeki Velidi Togan hazırlamış, Agâh Sırrı Levend yazmanın fotoğraflarını Türk Dil Kurumuna bağışlamış, Ali Ulvi Elöve yazmanın tıpkı basımını yapmıştır. Yazma TDK tarafından basılmışsa da Elöve ile TDK arasındaki anlaşmazlık sebebiyle dağıtımı yapılmamıştır. Eserin inceleme, metin, çeviri, dizin ve tıpkı basımdan oluşan yayını R. Toparlı ve M. Argunşah tarafından yapılmıştır (2008).

Yazarın biyografisi için bk. "İslâm, Şeyh İslâm." Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/islam-seyh-islam

Eserden Örnekler


Haza Kitabu Mu'înü'l-Mürîd

Bismi’llāh̩i’r-rah̩māni’r-rah̩im

Rabbi yessir velā tu‘assir

(Esirgeyen ve bağışlayan Allah’ın adıyla)

1.şükür h̩amd ilāhi tümen miñ saŋa

müsülman muvah̩h̩id yarattıŋ maŋa

ėlig tutġuçı-sėn arıg bir ü bar

tutulmışda k̩ayu k̩atıġ bir muŋa

(Ey Allah’ım! Beni Müslüman ve muvahhit (Allah’ın birliğine inanan biri) olarak yarattığın için sana binlerce hamd ve şükürler olsun. Sen, nerede sıkıntıya düşmüş birisi varsa onun elini samimi bir biçimde tutan “Bir ve Var” Allah’sın.)

2.ilāhī tilekim meded yāri bėr

mėni k̩ıl müsülmān h̩elāl lok̩ma yėr

köŋül ma‘rifet nūrı birle tolup

tilimni k̩ılu bėr arıġ sėni tėr

(Ey Allah’ım! Senden dileğim, bana medet ve yardım edip beni helal lokma yiyen bir Müslüman yapmandır. Gönlümü marifet nuruyla doldurup seni zikreden dilimi temizleyiver.)

3.sėn-ök-sėn yaratġan bu yėr kök kün ay

bu küz k̩ış kerek yaz kerek bolsu yay

bu yok̩nı k̩ılıp bar k̩amuġ barnı yok̩

k̩ılıġlı ġanī sėn k̩amuġ ẖalk̩ çıġay

(Bu yeri, göğü, güneşi, ayı; güzü, kışı, baharı ve yazı yaratan sensin. Sen, yoktan var eden, yine bütün varlıkları yok edensin. Bütün halk fakirdir, onları zengin eden sensin.)

4.s̱enā h̩amd şükürdin nėçe ögdüler

bu ins ü melek cin nė kim ögdiler

olar aymışınça s̱enā h̩amd şükür

ayur-miz ilāhī nė kim aydılar

(Bu insanlar, melekler ve cinler seni çokça sena, hamd ve övgülerle övdüler. Ey Allah’ım! Onların söyledikleri kadar (gibi) biz de sana sena, hamd ve şükür söyleriz.)

5.yana yüz yėgirmi tak̩ı tört miŋi

rusül enbiyālar ėkinç söz oŋı

eger artuk̩ eksük yak̩īn bilmeseŋ

ėrür evvel ādem muh̩ammed soŋı

(İkinci olarak, sözün doğrusu, kendisine kitap gönderilmiş ve gönderilmemiş yüz yirmi dört bin peygamber vardır. Eğer peygamberlerin hepsini kesin olarak bilemiyorsan, -şunu bil ki- ilk peygamber Âdem, son peygamber de Muhammed’dir.) (Toparlı-Argunşah 2008, 91, 155).

Kaynakça


Eckmann, J. (1979). Harezm Türkçesi, Tarihî Türk Şiveleri (Çev. M. Akalın), Ankara: Sevinç Matbaası.

Ercilasun, A. B. (2004).  Türk Dili Tarihi, 1. Baskı, Ankara: Akçağ Yay.

Ergin, M. (haz.) (tarihsiz) Ebülgazi Bahadır Han, Türklerin Soy Kütüğü (Şecere-i Terâkime), İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser: 33.

Köprülü, M. F. (2003). Türk Edebiyatı Tarihi, 5. Bs. Ankara: Akçağ Yay.

Şentürk, Ahmet Atilla, A. Kartal (2007). Eski Türk Edebiyatı Tarihi. İstanbul: Dergâh Yay.

Togan, A. Z. V. (1926). “Harezm’de Yazılmış Eski Türkçe Eserler”. Türkiyat Mecmuası. (2): 315-345.

Toparlı, R., M. Argunşah (hzl.) (2008). Şeyh İslâm, Mu’înü’l-Mürîd (İnceleme-Metin-Çeviri-Dizin-Tıpkıbasım). Ankara: TDK Yay.

Atıf Bilgileri


Ergönenç, Dilek. "MU’ÎNÜ'L-MÜRÎD". Türk Edebiyatı Eserler Sözlüğü, http://tees.yesevi.edu.tr/madde-detay/muinul-murid-islam. [Erişim Tarihi: 21 Kasım 2024].


Benzer Eserler

# Madde Yazar Madde Yazarı İşlem
1 KISASU’L-ENBİYÂ Rabgûzî, Nâsırü’d-din b. Burhânü’d-din Rabgûzî Prof. Dr. Gülden Sağol Yüksekkaya
Görüntüle
2 HÜSREV Ü ŞÎRÎN Kutb Prof. Dr. Dilek Ergönenç
Görüntüle
3 NEHCÜ’L-FERÂDÎS Mahmûd bin 'Alî Prof. Dr. Gülden Sağol Yüksekkaya
Görüntüle
4 KİTÂBU’L-İDRÂK Lİ LİSÂNİ’L-ETRÂK EBÛ HAYYÂN, Muhammed b. Yûsuf b. Alî b. Yûsuf b. Hayyân al-Gırnatî / al-Endulusî Prof. Dr. AYŞE MELEK ÖZYETGİN
Görüntüle
5 ZEHVÜ’L-MÜLK FÎ NAHVİ’T-TÜRK Ebû Hayyân, Muhammed b. Yûsuf b. Alî b. Yûsuf b. Hayyân al-Gırnatî / al-Endulusî Hüseyin Yıldız
Görüntüle
6 KİTÂBU’L-EF’ÂL FÎ LİSÂNİ’T-TÜRK Ebû Hayyân, Muhammed b. Yûsuf b. Alî b. Yûsuf b. Hayyân al-Gırnatî / al-Endulusî Hüseyin Yıldız
Görüntüle
7 NEFHATU’L-MİSK FÎ SÎRATİ’T-TÜRK Ebû Hayyân, Muhammed b. Yûsuf b. Alî b. Yûsuf b. Hayyân al-Gırnatî / al-Endulusî Hüseyin Yıldız
Görüntüle
8 KİTÂBU GÜLİSTÂN Bİ’T-TÜRKÎ / GÜLİSTÂN TERCÜMESİ Seyf-i Sarâyî Dr. Öğr. Üyesi YAŞAR TOKAY
Görüntüle
9 SÜHEYL Ü GÜLDÜRSÜN Seyf-i Sarâyî Dr. Öğr. Üyesi YAŞAR TOKAY
Görüntüle
10 KISSA-İ YÛSUF (ALÎ) Alî, Kul Alî, Kul Gali Prof. Dr. Melike Gökcan
Görüntüle