Alişanzade İsmail Hakkı tarafından kaleme alınmış, Nabizade Nâzım, Ali Ruhî, Emin Hümayî ve Muallim Cûdî'nin şair kimlikleri ekseninde, şiirlerinden verilen örneklerle birlikte değerlendirildikleri tenkit türünde eser. 1311/1895-96 yılında yayımlanan Muasır Şairlerimiz, biyografi türünden ziyade antolojiyi andırır. Nabizade Nâzım’a ait olan bölümün başında yer alan “Ufak Bir Mütalaa” adlı bölümde İsmail Hakkı, şiir seçimlerinde eski-yeni tarz ayrımına gitmediğini, tek ölçütünün güzellik olduğunu ifade eder.

Eserde gerek nazım gerekse de nesir türünde neşrettiği metinlerin edebî kıymeti nedeniyle takdir edilen Nabizade Nâzım, “camiü’s-seyf ve’l-kalem” unvanına layık kalem erbabı olarak da gösterilir. Şiirlerinde Servet-i Fünun dönemi şiirinin ortak temlerini kullanan şair, başarısını mübalağasız anlatımına borçludur. Bu yönüyle “samimi ve fıtri bir şairdi[r]”. Mersiye türündeki başarısını da bu yönüne borçludur. Bu doğrultuda İsmail Hakkı, “Anadolu Hisarında Bir Mezarlık” şiirini Türk edebiyatında mersiye türünün en başarılı örneklerinden sayar. Nabizade’yi daha ziyade hikâyeci kimliği ile değerli bulan münekkide göre Seyyie-i Tesamüh adlı uzun öykü, yazarın hiciv türünde de başarılı olduğunu göstermektedir. Bu kısa değerlendirmenin ardından eserde “Nabizade Nâzım Bey’in Eş’ar-ı Müntehabesi” başlığında şairin; “Fatih”, “Fecr”, “Könhe Zemin” “Anadolu Hisarı’nda Mezarlık” ve Alfred de Musset Münacaat’ından” başlıklı şiirleri verilmiştir.

Muasır Şairlerimiz’in ikinci şairi olan Ali Ruhî Bey eserde; Türkçe ve Farsçaya hâkimiyeti, Lemeat adıyla topladığı şiirlerindeki güçlü fakat sade söyleyişi, şairane mizacı gibi hususiyetler üzerinden takdir edilir. II. Abdülhamit’e yazdığı, iki kaside, -birinde ihsan talebinde bulunur- genç bir dostunun vefatı üzerine yazdığı terci ve birkaç gazel Ali Ruhi Bey’den seçilmiş şiir örnekleridir.

Muasır Şairlerimiz’in üçüncü şairi Emin Hümayî eserde, genç yaşta ölen kabiliyetli bir şair olarak tanıtılır. Ahlakı ve yüksek fikirlerinin ürünü olan şairlik yeteneği, Muallim Naci ve Ali Ruhî Bey gibi eski tarz şiir yazanların etkisinde kalması,“Aşkî” ve “Hümayî” mahlaslarını kullanması ve şiirlerinin vefatının ardından Nevbaharım adıyla neşredilmesi gibi dikkatler, eserde sınırlı olarak çizilen Emin Hümayî portresini oluşturan temel hususlardır. "Mersiye"si ve beş gazeli, şiirlerinden seçilmiş örneklerin bulunduğu kısmı teşkil etmektedir.

Eserde değerlendirilen son isim olan Muallim Cûdî, yenileşme devri Türk edebiyatında eski tarz şiir örnekleri veren bir diğer şairdir. Cûdî vesilesiyle eski edebiyatı tümden reddeden Edebiyat-ı Cedidecilere yüklenen İsmail Hakkı, yeni edebiyatın tercih edilmesinin elzem olduğunu fakat bunun eski şiirin unutulmadan yapılması gerektiği söyler. Ona göre millî olanın her bakımdan reddi Türk kültürüne zarar veren bir tavırdır. Cûdî hakkında eski tarzı tercih eden diğer şairler hakkında söylediklerinden faklı bir kanaati yoktur. Şiirlerinde muhtelif tema ve türleri kullandığı, Türkçe, Arapça ve Farsçaya olan hâkimiyeti, söyleyişi ile Muallim Naci’yi andırdığı gibi hususlar, Cûdi’ye dair söylediği belli başlı şeylerdir. Şairin şiir örneklerinin yer aldığı kısım, diğer şairlerinkinden farklı olarak daha geniş bir içerikte oluşturulmuştur.

M. Orhan Okay'ın, Alişanzade hakkında yazdığı ansiklopedi maddesinde (1995) kısaca değerlendirdiği eser, Salih Koralp Güreşir tarafından günümüz harflerine aktarılmıştır (2021),

Yazarın biyografisi için bk. "İsmail Hakkı (Alişanzade)". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ismail-hakki-alisanzade