Musâ bin Ahmed el-Antakî tarafından kaleme alınmış Hz. Muhammed'in miraç yolculuğunu anlatan mensur eserdir. Ankara Milli Kütüphane'de O6 Hk. 4377 numaralı kayıtta bulunan eser, 80 yaprak 13 satırdır. Eserin sonundaki ketebe kaydında 13 Şaban 1094 / 7 Ağustos 1683 tarihi bildirilmiştir.

Türk edebiyatında manzum ve mensur olarak pek çok yazılmış mi'râc-nâme bulunmaktadır. Antakî'nin eseri manzum mi'râciyyelere kıyasla motif olarak çok daha zengindir. Bu hâliyle yalnızca bir mucizenin anlatıldığı eser olmayıp geniş bir içeriğe sahip hikâye özelliği taşır. Tıpkı manzum mi'râciyyeler gibi besmele, hamdele gibi bölümlerle başlayıp dua ile tamamlanmıştır. Eser, çok akıcı ve duru bir Türkçe ile yazılmıştır. Eserin yalnızca giriş kısmında Arapça ve Farsça kelimelerin yoğun olduğu görülür. Halk arasında okunması ve şefaat kazanma isteği ile yazıldığı anlaşılmaktadır. Müellif, eserini kaleme alırken pek çok âyet ve hadisten faydalanmış, miraç ile ilgili Kur'an'da açıkça ifade edilmeyen konularda İslam âlimlerinin önemli kaynaklarından eserinde istifade ettiğini bildirmiştir.

Bu eser, Kadriye Hayır (Alkan) tarafından yüksek lisans tezi olarak çalışılmıştır (2015: 43-149).