Nakşibendi şeyhlerinden Çerkeşli Mehmet Hilmî Efendi’nin manzum olarak kaleme aldığı tam adı “Mevlîdü’n-Nebî fî Hazreti Hamsi’l-Külliyye” olan eser. Mesnevî nazım şekliyle yazılan eser giriş ile birlikte on bir bölümden oluşmaktadır: 1. Dibâçe, 2. Der Beyân-ı Hazret-i Gayb-ı Mutlak ve Ahadiyyet ve Vâdiyyet, 3. Der Beyân-ı Hazret-i Hayal-i Mutlak, 4. Der Beyân-ı Hazret-i Şehâdet, 5.Der Beyân-ı Hazret-i İnsân-ı Kâmil, 6. Der Beyân-ı Mevlid-i Gayb-ı Mutlak, 7. Der Beyân-ı Mevlid-i Esmâî, 8. Der Beyân-ı Mevlid fî Hazreti Ervâh, 9. Der Beyân-ı Mevlid fi’ş-şehâdât, 10.Der Beyân-ı Mevlid fî Beyân-ı Mutlak, 11. Der Beyân-ı Vech-i Te’hir-i Mevlid-i Misâl-i Mutlak ez Mevlid-i Hazret-i Şehâdet. Mevlid-i Nebî, toplam 207 beyit olup, aruzun hezec bahrinin “me fâ ‘î lün me fâ ‘î lün fe ‘û lün” kalıbıyla yazılmıştır. Eserde yarım kafiye kullanılmamış, bilakis tam ve zengin kafiye kullanılmıştır. Muhyiddin-i Arabî’nin vahdet-i vücûd anlayışıyla Hz. Peygamber’in manevi yönünü anlattığı bu eserin edebiyatımızdaki diğer mevlidlerden farkı, yazarın Hz. Peygamber’i “hâzerâti’l-hamsi’l-külliyye” adını verdiği beş hazret (mertebe) üzerinde anlatmasıdır. “Eserde önce âlemin ve Hz. Peygamber’in nurunun yaratılması ve bu nurun Hz. Âdem’den itibaren Hz. Peygamber’in babası Abdullah’a kadar intikal edişi anlatılır. Mehmet Hilmi, Hz. Peygamber’in maddeten değil de manen bütün varlıklardan önce geldiğini ifade etmek için bu eseri kaleme almıştır” (Akkuş 2005: 52). Çerkeşî’nin halifesi Astarlızâde Hilmi Efendi (1876-1962) ise, Mehmet Hilmi’nin bu mevlidi, manevî ilham ve kerametle yazdığını, eserin Kur’an’ın ruhu olduğunu, âşıkâne şiirlerden oluştuğunu söylemektedir (Akkuş 2005: 52).