19. yüzyıla ait, derleyeni bilinmeyen şiir mecmuası. Derlenme tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte, içindeki şairlere bakarak eserin 19. yüzyılda oluşturulduğu söylenebilir. Kütüphane kataloğunda sehven Cemâlî Karamânî’nin Dîvân’ı olarak kaydedilmiştir. 83 varaktan oluşan mecmuanın 41 sayfası boştur. Şiirlerin başında kırmızı mürekkeple şiirlerin bestelendiği makam ve/veya şairin mahlası yazılmıştır. Makam bilgileri verilen şiirlerin çoğu 17. yüzyılda yaşamış olan Gafûrî’ye aittir. Hüseynî, acem, sabâ, bûselik, evc-i Irak, segâh, râst ve nevâ eserde zikredilen başlıca makam isimleridir. Eserde, şiirlerden ayrı olarak 11a ve 11b’de dua mahiyetinde bulunan Arapça ibareler mevcuttur. 60b’de yine bir kısmı silik olan kısa notlara yer verilmiştir. Mecmuanın çeşitli yerlerinde birtakım hesaplama işlemleri vardır.

Mecmuada ikisinin mahlası belli olmamakla birlikte 13. ile 19. yüzyıllar arasında yaşamış dinî-tasavufî Türk şiiri geleneğine mensubiyeti bulunan 29 şaire ait 78 gazel, 36 murabba, 27 koşma, 2 muhammes ve 1 müseddes olmak üzere toplam 144 şiir yer almaktadır. Bu sayıya 79a’da farklı hatla yazılmış, eksik olduğu anlaşılan bir manzume ile 1b’de yer alan Farsça bir beyit ve 2a’da kaydedilen Ahmed mahlaslı iki beyit dâhil edilmemiştir.

Mecmuadaki şairler ve şiir sayıları şöyledir: Abdülahad Nûrî (48), Azîz, Adlî (2), Cemâl-i Halvetî (2), Eşrefoğlu Rûmî (6), Fethî (2), Gafûrî (14), Hakîkî, Himmet, Hüdâyî, İzzeddîn, Kaygusuz, Kemâl, Muhyî (8), Mustafâ, Nakşî, Niyâzî-i Mısrî (5), Osmân (2), Sâfî, Seyfî, Şemsî (2), Şeyhî, Visâlî, Yahyâ, Yûnus (Bursalı) (12), Yûnus Emre (5), Zâkirî (19). Eserdeki en fazla ilahi; 33 gazel, 11 murabba ve 4 koşma nazım şekli ile mutasavvıf Abdülahad Nûrî’ye aittir.

Mecmua MESTAP tablosuyla birlikte bir makaleyle tanıtılmıştır (Ciğa 2021).