19. yüzyıla ait, mürettibi bilinmeyen şiir mecmuası. 27 varaktan oluşan eserde manzumeler iki veya üç sütun hâlinde rika hatla yazılmış; başlıklar kırmızı mürekkeple kaydedilmiştir. Mecmuanın ilk sayfasında diğer manzumelerle aynı hatla yazılmış “Târîh-i zifâf-ı Azîz be-Şefîka Hanım 28 Cemâziye’l-evvel 1267 Düşenbe (31 Mart 1851)” ibaresi kayıtlıdır. Yazmanın sonunda bulunan Osmanlı hanedanı üyelerinin sayılarla ifade edildiği bir kıt’anın son beytinde geçen “Şâh Abdülazîz’in ömrin efzûn eyleye Ma’bûd” mısraına nazaran mecmuanın Sultan Abdülazîz’in öldürüldüğü 1876 yılından önce meydana getirildiği anlaşılmaktadır.

17 şairin 45 manzumesinin bulunduğu eserde; 34 gazel, 2 mesnevi, 4 kaside, 2 kıt’a; birer adet de terkib-i bend, tahmis ve murabba bulunmaktadır. Mecmuada yer alan şairlerle şiir sayıları şöyledir: Âşık Yûnus, Devâmî, Emîr Sultân (2), Fehîm Efendi, Gâlib Efendi, İbrâhîm Efendi (Oğlanlar Şeyhi), Kabûlî (16), Muhyî, Nahîfî, Nesîmî (6), Niyâzî, Rûhî (2), Samtî, Sezâyî (5), Şâhidî, Vahdetî, Yûnus (3).

Mecmuada manzumelerin yanında bazı mensur metin parçaları da vardır. Bunlar, Sadreddîn Konevî’nin Kırk Hadis Şerhi'nden bir bölüm, Niyâzî-i Mısrî’nin bir risalesi, Kabûlî adına kayıtlı insan vücudunun sembolik sayılarla anlatıldığı kısa bir parça ile Tâc-nâme başlığını taşıyan metindir. Ayrıca Esma-yı Hüsnâ’dan 28 ismin insan, melek, cin, hayvan gibi çeşitli varlıklarla ilişkilerini gösteren bir daire bulunmaktadır. 

Mecmua üzerine MESTAP Projesi kapsamında bir yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (Yazıcı 2016).