Mürîdî'ye ait olduğu da ileri sürülen eser. Nitekim kaynaklarda Hallâc-ı Mansûr'un menakıbını yazan "Niyâzî-i Kadîm, Ahmed-i Dâ'î, Mürîdî-i Aydınî ve Niyâzî-i Mısrî" adlı dört şairden bahsedilmektedir. Bursalı Mehmed Tâhir'in "Mürîdî'nin Dervîş Niyâzî'ye nazîre makamında yazdığı Mansûr-nâme-i Hallâc" ifadesine (1338: 415) bakılırsa eser Mürîdî'ye aittir. Faruk Çolak ve Necati Kıymaz ise yazmaların birkaçında müstensihlerin Niyâzî-i Mısrî'yi şair olarak kaydetmesine dayanarak manzumenin ona ait olduğunu yazmışlardır (Tatcı 2016: 55, X). Yavuz Taşar ise yüksek lisans tezinde kullandığı nüshaya dayanarak eserin şairinin Mürîdî-i Aydınî olduğunu belirtmiştir (2017: IV, 26). Mustafa Tatcı, metnin ikisi matbu olmak üzere 29 nüshasını incelediğini belirttiği çalışmasında "Ahmed-i Dâ'î, Mürîdî-i Aydınî ve Niyâzî-i Mısrî"nin Mansûr-nâme adlı bir mesnevi kaleme almadıkları kanaatine vardığını söylemiştir. Nüshalardan birinin istinsah tarihinin 936/1530 olmasının mesnevinin Niyâzî-i Mısrî’ye ait olmadığının delillerinden biri  olduğunu da eklemiştir (Tatcı 2016: 67-68, 57). Tatcı'ya göre eser Yıldırım Bâyezid dönemi şairlerinden Niyâzî-i Kadîm'indir, bazı yazmalarda Müridî-i Aydınî'ye ait gösterilmesi ise müstensih hatasıdır (2016: X). 

Taşar'ın Milli Kütüphane 06 Mil Yz A 6309 numarada kayıtlı 936/1529 istinsah tarihli nüsha üzerine yaptığı çalışmada Mürîdî'ye ait kabul ettiği manzume, tümüyle mesnevi nazım şekliyle ve aruz vezninin fâ'ilâtün fâ'ilâtün fâ'ilün kalıbıyla kaleme alınmış 1026 beyitten oluşmaktadır. Öğreticilik yönü olmakla birlikte estetik boyutun da ihmal edilmediği Mansûr-nâme'nin 1-6. beyitleri münacat, 7-11. beyitleri naat içeriklidir. Ardından Allah'ın insanlara akıl verdiğinden, aklın kullanılarak aşkın bulunması gerektiğinden söz edilen beyitlere oradan da ana bölüme geçilmiş, eser dua ile sonlandırılmıştır. Hallâc-ı Mansûr’un ilahi aşkı, zindana atılması, idam edilmesi, kerametleri ve idamından sonra yaşananların anlatıldığı metinde Hallâc'ın kerametlerine de sıkça yer verilmiştir (2017: 26-27, 32).

Mansûr-nâme her birinde farklı bir şaire ait gösterilerek yüksek lisans tezlerine konu olmuş (Çolak 1986; Kıymaz 1993; Taşar 2017; Öztürk 2022) ve Mustafa Tatcı tarafından da yayımlanmıştır (2016).  

Şairin biyografisi için bk. “Mürîdî, Mürîdî-i Aydınî, Aydınlı Mürîdî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/muridi-muridii-aydini-aydinli-muridi